Podróże zamożnych Europejczyków do kurortów jako element ich stylu życia

Jak kształtowały się standardy lecznictwa uzdrowiskowego w Europie? Podczas wykładu przedstawione zostaną religijne oraz świeckie początki lecznictwa uzdrowiskowego. Początki religijne związane były ze świątyniami greckiego boga-uzdrowiciela Asklepiosa. Drugim źródłem standardu lecznictwa uzdrowiskowego były rzymskie termy, tam kształtowały się świeckie standardy.

W termach korzystano z wielu zabiegów wodnych, po których uprawiano różne formy aktywności fizycznej w parkach. W obu instytucjach zabiegom towarzyszyło korzystanie z różnych form życia kulturalnego, takich jak teatr, wystawy dzieł sztuki itp.

W starożytnej cywilizacji śródziemnomorskiej korzystanie z uzdrowisk stało się normą charakterystyczną dla stylu życia zamożnych warstw społecznych. Założone wtedy kurorty odrodziły się po upadku Cesarstwa Rzymskiego, jedne już we wczesnym średniowieczu (jak Akwizgran), a inne między XIII a XVII w. Ponowny ich rozkwit zaczął się jednak dopiero w XVIII stuleciu, a w XIX w. funkcjonowało w Europie już kilka tysięcy uzdrowisk.

Europejskie kurorty dostosowywały swoją ofertę do poziomu zamożności klientów. Obok tych naprawdę luksusowych, przeznaczonych dla arystokracji i burżuazji, istniały i takie, które przyjmowały kuracjuszy z kręgów zamożnej szlachty i mieszczaństwa.

W drugiej połowie XIX w. ukształtował się model uzdrowiska specjalistycznego, przeznaczonego dla wybranych grup pacjentów podzielonych według schorzeń. Były to m.in. uzdrowiska przeciwgruźlicze, leczące choroby układu pokarmowego, choroby nerwowe, kobiece itp. W końcu XIX w. powstawać także zaczęły uzdrowiska dziecięce oraz przeznaczone dla robotników. Aż do końca XIX w. na profesjonalne leczenie stać było tylko ok. 10% społeczeństwa. W XX w. standard lecznictwa uzdrowiskowego stał się w Europie powszechnie dostępny. Współcześnie wyjazd na kilka tygodni w roku do miejscowości uzdrowiskowych jest stałym elementem stylu życia większości Europejczyków w grupie wiekowej 50 plus.

W starannie zaplanowanej przestrzeni łączą leczenie i rehabilitację z nawiązywaniem kontaktów towarzyskich, korzystaniem z różnych form kultury i zwiedzaniem okolicy.