Scena Letnia Krupa Gallery

Scena Letnia Krupa Gallery to cykl wystaw oraz towarzyszących im wydarzeń kulturalnych realizowanych w  wakacje, w tymczasowych przestrzeniach galerii – na Bulwarze Staromiejskim we Wrocławiu. Program skupia się na prezentacji młodych twórców i nowych, interesujących zjawisk w sztuce.

Projekt wynika z chęci i potrzeby poszukiwania rozwiązań na rzecz promocji oraz upowszechniania sztuki współczesnej, a także aktywnego wspierania pracy i rozwoju artystów. Celem inicjatywy jest także promowanie współpracy sektora prywatnego z obszarem kultury i sztuki.

Scena Letnia Krupa Gallery powstaje we współpracy z współpracy z Makima Group a wybrane prace prezentowane w ramach wystaw zostaną zakupione do kolekcji Fundacji Krupa Gallery.

Wystawy:

Aleksander Baszynski Polityka dźwięku 10.06-8.07.2022

W epoce bycia „online”, koncepcja wolności słowa rozbrzmiewa w formie informacyjnego bełkotu, w którym kontakt z rzeczywistością, rozmywa się tak samo jak granice prawdy.

Analizując charakterystyczne zjawiska „zimnej wojny”, można śmiało stwierdzić, że obecne pole informacyjne od dawna orane jest propagandą i dezinformacją. Skuteczność działań tej pary doprowadziła do rozpadu ZSRR. Gdy dźwięk zimnej wojny zaczął milknąć od razu przestrzeń wypełnił szum wojny informacyjnej.

Będąc świadkiem konfliktów ostatnich lat w Europie Zachodniej na własnej skórze doświadczam rozbieżności i chaosu faktów.

Każdy z nas, w sposób bardziej lub mniej uświadomiony, jest uczestnikiem wojny informacyjnej. Zadaje sobie pytanie: skąd donosi się ten dźwięk i gdzie dokładnie ma trafić?

Veronika Ivashkevich I don’t wanna wake up from this tonight 10.06-8.07.2022

W serii esejów zebranych pt. My Private Property amerykańska poetka Mary Ruefle opisuje między innymi różne barwy smutku. Niebieski smutek to smutek zadumy i nostalgii. Smutek purpurowy to smutek muzyki klasycznej i bakłażana, bezsenności i półksiężyca. Pomarańczowy smutek to smutek niepokoju, żółty – zaskoczenia, drzemki i jajka. Brązowy smutek jest prosty, biały – jest smutkiem fal radiowych podróżujących w przestrzeni bez końca.

Twórczości Ivashkevich towarzyszy specyficzna aura nostalgii i melancholii. Podobnie jak u Ruefle, smutek miesza się tu z radością a rzeczy błahe i pospolite są zestawione ze sprawami najwyższej wagi, zyskując poetycki wymiar.