W normalnych okolicznościach tramwaje na placu Staszica rozjeżdżają się w stronę dworca Nadodrze lub mostów Pomorskich i Osobowickiego. Od prawie roku tego nie robią z powodu przebudowy. Gdy remont się skończy, pojadą nowymi torami. Aktualnie układane są rozjazdy na skrzyżowaniu przy nieczynnym dworcu kolejki wąskotorowej. Dzięki temu odcinkowi wrocławianie będą mogli dojechać na cmentarz w pierwszych dniach listopada.
Nie oznacza to jednak, że realizacja całej inwestycji skończy się przed dniem Wszystkich Świętych. Termin zakończenia zaplanowany jest na początek drugiego kwartału 2024 roku. Do tego czasu ulice będą miały nowe jezdnie (w niektórych miejscach nawierzchnie są już położone), chodniki, drogi rowerowe i oświetlenie. Pojawią się przy nich rośliny, w tym drzewa. Wymieniane są sieci podziemne, których część pochodzi z XIX wieku. — Wylewamy asfalt, montujemy rozjazdy na placu Staszica, zabraliśmy się za chodniki. Bardzo dużo dzieje się także przy wiadukcie kolejowym — informuje Krzysztof Świercz z Wrocławskich Inwestycji.
W połowie sierpnia sfotografowaliśmy teren przebudowy. Zdjęcia są w galerii:
Historyczny dworzec wąskotorówki
Plan jest taki, żeby przy zabytkowym dworcu w jakiś sposób wyeksponować stare szyny wąskotorówki. Budynek został wzniesiony na Przedmieściu Oławskim w 1898 roku na konstrukcji drewnianej, szkieletowej. Zaprojektował go architekt miejski Karl Klimm.
Początkowo dworzec stanowił stację lokalnej linii kolejowej Wrocław – Trzebnica – Prusice. Kolejka dowoziła okoliczną ludność do pracy, szkół, kurortów, i sanktuarium św. Jadwigi w Trzebnicy. Linia służyła także do przewozu towarów, przesyłek pocztowych, surowców i płodów rolnych
Bieg torów rozpoczynał się na obecnym placu Staszica, gdzie miał jeden wspólny tor z tramwajem. Dalej tory poprowadzono ulicą Reymonta na obecny most Osobowicki w kierunku Karłowic na ulicę Na Polance.
Podczas pierwszej wojny światowej kolejka funkcjonowała bez zakłóceń. Większy wpływ na jej eksploatację wywarły działania wojenne z okresu Festung Breslau. Po zakończeniu drugiej wojny w 1945 roku linia znalazła się pod nadzorem Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych we Wrocławiu.
Dokąd latał Trzebniczanin?
Latający Trzebniczanin obsługiwał trasę Wrocław – Trzebnica – Żmigród i Milicz do roku 1951. Ruch na odcinku Wrocław – Trzebnica wyłączono w 1967 roku, a w kolejnych latach sukcesywnie zamykano pozostałe odcinki. Ostatecznie całą trasę zamknięto w 1991 roku.
W latach sześćdziesiątych budynek dworcowy służył jako magazyn. Następnie korzystał z niego Rzemieślniczy Dom Towarowy. Do rejestru zabytków wpisany w 1979 roku. W 1983 roku przekazany na dom katechetyczny parafii Świętego Bonifacego.
Zabytkowy obiekt wyremontowano w roku 1986 i dobudowano do niego nowy. Projekt architektoniczny dobudówki, utrzymanej w stylu dworca, wykonali państwo Kononowiczowie, natomiast projekt konstrukcyjny opracował Wojciech Święcicki.
Do dziś zachowały się elementy oryginalne np. więźba dachowa czy drewniana konstrukcja szkieletowa i nawierzchnia peronu. W XXI wieku podjęto działania na rzecz częściowego odtworzenia pierwotnego charakteru zabytku. Autorem rekonstrukcji jest zespół architektów Bartosza Żmudy. Wymieniono pokrycie dachu, okna, wstawiono kopię zegara itd.
W 2016 roku przeprowadzono renowację peronu i torowiska. Na peronie znajduje się zabytkowy parowóz wąskotorowy z wagonem towarowym. Eksponat jest własnością Muzeum Ziemi Pałuckiej w Żninie.
Źródło: tablice informacyjne
