Wystawa prac Jakuba Plączkowskiego w Centrum na Przedmieściu

Przedmioty i miejsca, które pokazuje nam artysta Jakub Plączkowski, z pozoru dobrze znamy. Stacje kolejowe, legendarne wagony EN57, fotele, wazony, radia, klatki schodowe, sklepy i wnętrza kamienic Przedmieścia Oławskiego przewijają się w twórczości tego artysty w wielu wcieleniach i konfiguracjach. „Zwykłe życie” ma jednak i swoją drugą, niezwykłą stronę.

Jaskrawe kolory oddają w pełni intensywność życia, intensywność chwili, gęstą atmosferę rodzinnych konfliktów i sklepowych awantur. Kobiety i mężczyźni, niczym bogowie którzy zeszli z Olimpu, odgrywają przed nami sceny zazdrości i walki, ciskając w siebie grzmotami i patelniami. Kobieta jest bezwzględną lwicą. To ona wychowała Tadzika (świnkę) i będzie prowadziła go na rzeź, by Górnik – choć rosły i silny – mógł się najeść.

Muzyka jest również jedną z inspiracji artysty. Radia i patefony stoją w niemal każdym narysowanym przez Jakuba Plączkowskiego pomieszczeniu. Najwyższą formą muzyki jest Jazz – muzyka wolności, dzięki której można zapomnieć o ograniczeniach i rutynie dnia codziennego, o szarości ulic. Jazz to kolor, przestrzeń, energia. Piotr Damasiewicz (przyjaciel artysty) może ze swoją trąbką pojawić się w każdym miejscu. W toalecie, na grzbiecie wielbłąda, na stacji kolejowej i wszędzie tam, gdzie zwykły dzień zmienia się w święto.

W rysunkach Jakuba Plączkowskiego, oprócz świata ludzi, istnieje jeszcze jeden świat: świat techniki. Trakcje, szyny i wagony ze stali elektryzują twórcę. Tramwaje i pociągi narysowane są z ogromną dbałością o szczegóły. Każdy najdrobniejszy element wagonu, tablica z numerem, krzesełka, składane w harmonijkę drzwi są dokładnie przeanalizowane przez twórcę.

Tramwaje suną od pętli do pętli nie zjeżdżając z kursu. Zgadza się liczba siedzeń i rozmieszczenie lamp sygnalizacyjnych.

Nie ma tu miejsca na przypadek. Szczególnie piękny jest tramwaj 102 – dwuwagonowy model przegubowy, który jeździł kiedyś na linii 17. By pojazdy mogły sunąć po szynach, potrzebny jest prąd. Instalacje elektryczne oplatające miasto, widoczne z okien kamienic, wznoszące się ponad dachami, zasilają tramwaje i pociągi wiozące pasażerów. Ich obecność jest niezmienna i konieczna.

Pociągiem możemy udać się na Śląsk, do Krainy Górnika. Na antypody Wrocławia, gdzie gwizd pociągów przeplata się z dźwiękami trąbki Piotra Damasiewicza.

Jakub Plączkowski 

Artysta urodzony w 1982 we Wrocławiu. Mieszkaniec Przedmieścia Oławskiego, sercem i duchem związany z Górnym Śląskiem. Współpracuje z galerią ArtBrut oraz Fundacją Eudajmonia. Rysowaniem zajmuję się od 2008 roku. Jego twórczość z początku nie znalazłą zrozumienia w najbliższym otoczeniu. Brał udział w wystawach zbiorowych i indywidualnych.