Szkoda, że nareszcie

Film przedstawia postać Jacka „Budynia” Szymkiewicza – nietuzinkowego, utalentowanego artysty i osobowości scenicznej, znanego z wyjątkowych, poetyckich tekstów i pasji do muzyki. Postać Budynia ukazana jest bez kategoryzacji, specjalnych ubarwień i ustalonej tezy. Był twórcą niebanalnym, trudnym do uchwycenia, czułym i empatycznym, ale także nieoczekiwanie szalonym i kontrowersyjnym. W filmie pojawiają się jego wypowiedzi, rozmowy z przyjaciółmi oraz wywiady ze znanymi osobowościami sceny muzycznej, którzy byli mu bliscy. Całość wsparta jest kolażami video oraz animacjami, które stanowią symboliczny wyraz jego natury uwidocznionej w tekstach jego piosenek. Film podejmuje temat relacji międzyludzkich, zdrowia psychicznego, uzależnień oraz społecznych przekroczeń, a wszystko dzieje się na tle społecznego przełomu lat 90-tych ubiegłego wieku, polskiej sceny niezależnej i świata artystycznego. Obserwujemy, jak muzyka może stać się sposobem na życie, formą terapii i autokreacji, choć wiąże się z tym wiele trudnych decyzji i wyzwań.