Rzym, lata 70. Rodzina Borghetti właśnie wprowadziła się do nowego mieszkania z widokiem na zachwycającą panoramę. Pozornie sielankowe życie Clary i jej męża podszyte jest powszednimi smutkami, poczuciem wyobcowania i samotności. Nie brakuje im pieniędzy, ale nie są już zakochani w sobie i nie potrafią się rozstać. Pełna młodzieńczej energii i figlarności Clara nie pasuje do świata sztywnych dorosłych, nudzi się w ich towarzystwie, zwykłe śniadanie zamienia w muzyczne show, a w czasie rodzinnych uroczystości woli spędzać czas z dzieciakami pod stołem. Najstarsza córka Adriana dostrzega opresyjność ojca, jego liczne zdrady oraz samotność, która ogarnia jej matkę. Dzieciom brakuje uwagi ojca, Clarze miłości i zrozumienia męża. Napięcie w relacjach rodziny sięga zenitu i prowadzi do krytycznego momentu, gdy Adriana, korzystając z tego, że nikt w sąsiedztwie jej nie zna, zaczyna udawać przed innymi dziećmi, że jest chłopcem. Reżyser Emanuele Crialese: "To film, który chciałem zrobić przez całą karierę. To zawsze był „mój kolejny film”, ale za każdym razem musiał ustępować miejsca innym projektom. Nie czułem się wystarczająco dojrzały ani gotowy, aby opowiedzieć tę historię. Jest to zdecydowanie najbardziej osobisty z moich filmów, to moja podróż w przeszłość dzięki wspomnieniom, które czasem są bardzo wyraźne, a czasem zasnute mgłą. To moja percepcja czasów, które zdecydowanie należą do przeszłości, ale zostały poddane rewizji przez optykę dzisiejszych czasów."
