Najważniejsze informacje (kliknij, aby przejść)
Grunwaldzki przeszedł do światowej galerii sław, jak głosi encyklopedia Wrocławia, z powodu zastosowania oryginalnych rozwiązań konstrukcyjnych. Pewne cechy czynią go jedynym na świecie w grupie mostów wiszących. W Polsce jest jedynym obiektem tego rodzaju, po którym jeżdżą tramwaje i autobusy.
Plüddemann? Największe honory należą się innym
Budowany w latach 1908-1910 według projektu R. Weyraucha i M. Mayera, którzy musieli zmierzyć się z niskimi brzegami rzeki i narzuconą skrajną wysokością żeglugową (3,28 m). Inżynier i architekt zaproponowali dzieło monumentalne, najbardziej dopasowane architektonicznie do otoczenia. O takiej wysokości, aby konstrukcja nie przesłoniła widoku na Ostrów Tumski.
Estetyka wzięła górę nad pragmatyzmem. Taki most wiszący o rozpiętości 112,5 m, czyli stosunkowo małej, był nieekonomiczny (inne nadesłane na konkurs projekty były tańsze). Przy projekcie pracowali także inni architekci m.in. Richard Plüddemann, miejski radca budowlany.
Do budowy zużyto:
- 1976 ton żelaza (tyle co trzysta kilkadziesiąt słoni);
- 289,5 ton stali;
- 4,1 ton ołowiu;
- 1,4 tony miedzi;
- 7160 metrów sześciennych betonu;
- granitów ze Strzegomia i Karkonoszy.
Most Grunwaldzki zbudowała firma z Zielonej Góry.
Uratowały go zatopione kaszyce
Podczas wojny jego konstrukcja znacznie ucierpiała, ale nawet zniszczona służyła pieszym i przyjmowała transporty wojskowe.
W pierwszym roku po wojnie barki z kaszycami (skrzynie, wypełnione kamieniami, stanowiące fundamenty budowli wodnej) podmyła woda, przez co zdeformowała się kratownica mostu. Ruch na nim musiał zostać wyłączony. Odbudowa obiektu trwała do 1947 roku. Most Grunwaldzki jest zabytkiem od roku 1976.
Pierwszą modernizację Grunwaldzki przeszedł w 1982 roku. Następna, wykonana w roku 1990, okazała się konieczna, ponieważ jezdnia nie była wystarczająco szeroka dla ówczesnych tramwajów i innych pojazdów. Ciężarówki najeżdżały na chodniki i łamały ich płyty. Nawierzchnię więc wymieniono, jezdnię poszerzono, naprawiono konstrukcję pomostu.
Remont mostu Grunwaldzkiego. Najpierw projekt
Od ostatniej dużej naprawy minęło ponad 30 lat. Pora na kolejną. W przeciwnym razie nośność mostu wciąż będzie się obniżać (obecnie wynosi 30 ton, czyli stada słoni nie uniesie).
Wiadomo, co trzeba zrobić:
- wymienić płytę pomostową,
- zabezpieczyć obiekt przed korozją,
- wykonać analizę podniesienia nośności do 40 ton,
- wymienić chodniki i odnowić balustrady,
- wyremontować gruntownie sieć trakcyjną i położyć nowe torowisko,
- zrobić renowację oświetlenia,
- umocnić skarpy, wyremontować podpory i łożyska.
Teraz opinie i decyzje. Start remontu? Prawdopodobnie w 2025 r.
ZDiUM zabiera się zadanie. 12 lipca 2023 roku zarząd ogłosił przetarg na projekt remontu. Wykonawca dostanie na to rok od dnia podpisania umowy. Oferty można składać do 2 sierpnia. Kiedy zacznie się modernizacja, podczas której Grunwaldzki będzie całkowicie zamknięty? Ewa Mazur odpowiada, że to dość odległa perspektywa czasowa: – Rok bieżący i przyszły upłynie bowiem na wyborze projektanta, pracach projektowych, pozyskiwaniu wymaganych opinii, uzgodnień i decyzji.
Najbardziej prawdopodobny termin remontu mostu Grunwaldzkiego to lata 2025-2027.
