Jak napisać historię festiwalu Wratislavia Cantans
Prób skatalogowania festiwalu, stworzenia rzetelnej jego historii było już kilka. Choćby książka „Wratislavia Cantans. O czym śpiewa Wrocław” Jacka Marczyńskiego wydana w 2005 roku, kiedy dyrektorem generalnym festiwalu była jeszcze Lidia Geringer d’Oedenberg. Należy ją, mimo ciekawych spostrzeżeń, traktować jednak bardziej jako krótkie kompendium wiedzy o festiwalu wzbogacone o wypisy z prasy i zdjęcia. Nowa książka „Historia festiwalu Wratislavia Cantans” jest propozycją, którą na swojej półce powinien mieć nie tylko wrocławski meloman, okaże się przydatna, a może nawet niezbędna dla krytyków muzycznych i słuchaczy w całej Polsce. Dr Ewa Kofin, wrocławski krytyk muzyczny z wieloletnim doświadczeniem związana z katedrą muzykologii Uniwersytetu Wrocławskiego, była nie tylko świadkiem narodzin festiwalu. Była tych narodzin niejako sprawczynią, ponieważ w połowie lat 60. udało jej się (z błogosławieństwem ówczesnego dyrektora wydziału kultury Urzędu Miejskiego) zaprosić do przyjazdu do Wrocławia Andrzeja Markowskiego, kompozytora i dyrygenta, który zmienił kulturalne oblicze miasta.
Andrzej Markowski i jego rewolucja
Ewa Kofin zwróciła uwagę na znakomitego dyrygenta podczas festiwalu „Warszawska Jesień”, a we Wrocławiu miał przede wszystkim objąć dyrekcję artystyczną zespołu filharmonicznego, podnieść poziom orkiestry, stopniowo poszerzyć repertuar. Andrzej Markowski zobowiązał się do przyjazdu (rozpoczął pracę w 1965 roku), przyznał także, że marzy mu się festiwal muzyki oratoryjnej. Pierwsza edycja Wratislavii Cantans (wówczas jeszcze pod nazwą Vratislavia Cantans) ruszyła wkrótce – 14 września 1966 i trwała do 18 września wzbudzając spore zainteresowanie środowiska. Następnym festiwalem Andrzej Markowski przypieczętował fakt, że we Wrocławiu mamy do czynienia z nowym zjawiskiem. W książce programowej znalazło się credo twórcy Wratislavii Cantans – w którym wyznawał, że „we Wrocławiu dzieje się Actus oratoricus i rozbrzmiewa forma cantatae wszystkich czasów i stylów”. Kadencja Andrzeja Markowskiego trwała nieprzerwanie 12 lat, w ciągu których Wrocław stał się miastem znaczącym na muzycznej mapie Polski i kojarzonym właśnie z festiwalem.
Wratislavia Cantans A.D. 1966
W książce Ewy Kofin znajdziemy nie tylko arcyciekawe okoliczności, w jakich doszło do zainicjowania Wratislavii, ale też przeczytamy, jak festiwal był wzbogacany przez kolejne lata. Od skromnych początków do festiwali ze znakomitymi wykonaniami i skrupulatnie dobranymi utworami, których niejednokrotnie (także ze względu na obsadę wykonawczą i rozmiary dzieła) można było posłuchać wyłącznie we Wrocławiu. Książka jest znakomicie przygotowana pod względem merytorycznym i dwujęzyczna (polsko-angielska). Typograficznie jest staranna, uzupełniona o plakaty każdej z kolejnych edycji, oryginalne zdjęcia programów, fotografie z koncertów, a nawet migawki, w których widać, jaka publiczność przychodziła blisko 50 lat temu na festiwal.
Historia festiwalu w V tomach do 2016 roku
Już wiadomo, że kolejny II tom, także autorstwa Ewy Kofin, poświęcony będzie dyrekturze Tadeusza Strugały (pełnił tę funkcję przez 18 lat). Zaplanowano łącznie pięć części. Trzy będą dostępne na kolejnej, jubileuszowej 50. edycji festiwalu Wratislavia Cantans we wrześniu 2015 roku, natomiast wszystkie kupimy w 2016 roku.
Pierwszy tom można nabyć w księgarni NFM w budynku Filharmonii Wrocławskiej. Kosztuje 20 zł.
Magdalena Talik
