Na początku lipca Chersoń powoli wysycha. Wcześniej woda, w położonych niżej dzielnicach, stała przez dwa tygodnie. W wielu miejscach była głębsza niż trzy metry. Piękne miasto położone nad Dnieprem cuchnie teraz stęchlizną. Część zalanych domów nie nadaje się do zamieszkania. W środku pełno błota. Ściany i sufity się walą. Meble, telewizory, pralki - wszystko do wyrzucenia. W ogródkach umarły wszystkie rośliny. Ledwo przetrwały tylko największe drzewa. Nieśmiało przebijają młode pędy winorośli. Rosło ich tu mnóstwo, tak jak arbuzów, orzechów i słynnych chersońskich pomidorów.
Rosyjskie rakiety gwiżdżą, ukraińskie huczą
Na podwórku przed swoim domem stoi Wasilij. Woda do kolan. Za nim garaż. W środku nie nadający się do użycia po powodzi samochód. Kupił go miesiąc wcześniej. Rozmawiam z nim i trzymam rurę od pompy. Razem z ekipą wolontariuszy staramy się odpompować wodę z jego podwórka.
Wokół słychać wybuchy. To ukraińska armia ostrzeliwuje drugi brzeg Dniepru, gdzie stoi armia Putina. Rosjanie też strzelają. Jak leci ich rakieta, najpierw słychać gwizd, a potem wybuch. Gdy strzelają Ukraińcy słychać potężny huk, a potem jest cicho. Tak. Wszyscy tutaj, a w końcu też i ja, potrafią odróżnić, skąd nadlatuje pocisk.
Wasilij nie opuścił swojego domu
- W czasie powodzi przez dwa tygodnie mieszkałem na strychu. Na całej ulicy zostało tylko kilka osób. Woda sięgała czterech metrów. Czasami wojskowa amfibia przywoziła mi coś do picia i jedzenia. Pytali, czy chcę wyjechać, ale nawet o tym nie pomyślałem - mówi Wasilij.
Mężczyzna nie wie, co będzie dalej. Na razie jest dużo pomocy humanitarnej. Podjeżdżają auta z ciepłym jedzeniem i prowiantem. Nasza ekipa wypompowuje wodę, ale potem będzie potrzebny remont, i to taki kapitalny. - Skąd wziąć na to pieniądz? - zastanawia się Wasilij i tysiące ludzi w Chersoniu. Trzeba się spieszyć, żeby zdążyć przed zimą, a pieniędzy na razie nie ma.
Kot przetrwał powódź na dachu
Kilka domów dalej mieszka pani Nina. W środku jej domu pełno błota. Meble zniszczone. W ogrodzie, jak u Wasilija, szlam i woda. Drzewka uschły. Pomidorów i ogórków nie ma. Razem z mężem udało im się uciec przed powodzią. Uratowała swojego psa, ale nie zdążyła zabrać kota... Wrócili po dwóch tygodniach. Po godzinie usłyszeli ciche miau, miau. Kotek wrócił. Musiał mieszkać gdzieś na dachach i pić wodę z rzeki.
Nina, jak i inni ludzie z zalanej dzielnicy, nie wie co dalej. Na razie przychodzi w dzień sprzątać, co się da w domu. My stoimy u niej z pompami i łopatami. Osuszamy, ile się da. Kobieta na noc idzie spać do swojej siostry. Zaledwie rok wcześniej zrobiła remont. A teraz może będzie musiała wszystko zostawić.
Niedaleko słychać wybuchy. To ukraińska armia zdobyła przyczółek na drugim brzegu Dniepru. Trwa bitwa. Rosjanie strzelają prawie bez przerwy. Ukraińcy nie dają się i trzymają pozycję. W Chersoniu rakiety słychać często. Szczególnie nocą, gdy armia ukraińska strzela z wyrzutni Himars w kierunku Krymu. Stąd ma najbliżej. W tym wszystkim żyją ludzie i muszą jak najszybciej odbudować swoje domy.
