Mirka Kuczkowska: Idea miast partnerskich narodziła się w 1947 r., gdy niemiecki Ludwigsburg nawiązał kontakt z francuskim Montbéliard. Pan wrócił właśnie z uroczystości Remembrance Day, czyli dnia zakończenia I wojny światowej z Oksfordu…
Sergiusz Kmiecik: – Byliśmy gośćmi burmistrza i rady miejskiej Oksfordu, ale na uroczystościach byli obecni też burmistrz Lejdy w Niderlandach i wiceburmistrzowie Grenoble we Francji i Bonn w Niemczech.
Jakie są Pana wrażenia z wizyty?
– Oksford to magiczne miejsce. W murach niemal każdego budynku czuje się wieki historii. I choć miasto jest inaczej pomyślane niż Wrocław, to jest tak samo otwarte. Każdy wrocławianin poczuje się tam dobrze.
Jaki jest cel wizyt organizowanych w ramach partnerstwa miast?
– Partnerstwa między miastami polegają głównie na dzieleniu się dobrymi praktykami. To cenne doświadczenie dla obu stron. Jako miasta mamy różne spojrzenia nie tylko na samorząd, ale też na zasady funkcjonowania naszych lokalnych społeczności.
Czy coś Pana zaskoczyło?
– Bezproblemowość Brytyjczyków, ale także fakt, że są obszary, które działają u nas znacznie lepiej niż w Oksfordzie.
Na przykład?
– Transport publiczny, choć wiele osób mylnie uważa, że jest inaczej. Radni Oksfordu mówią, że miasto ma duży problem z transportem. Komunikacja publiczna jest tam całkowicie w prywatnych rękach. A ponieważ przedsiębiorcy kierują się głównie chęcią zysku, tak modyfikują trasy i rozkłady, żeby zoptymalizować zysk, a nie służyć obywatelom. To zupełnie przeciwna filozofia do naszej, gdzie transport organizowany jest w ramach spółki komunalnej.
A jeśli chodzi o środowisko akademickie?
– Nasze systemy szkolnictwa wyższego różnią się od siebie diametralnie. Dlatego im więcej będzie kontaktów między wrocławskimi uczelniami a oksfordzkimi college’ami, tym lepiej. Należy jednak podkreślić całkowitą autonomię władz wrocławskich uczelni w tej kwestii.
Partnerstwo Oksfordu i Wrocławia zostało nawiązane w 2018 r. Co zyskujemy z tej współpracy?
– Postawiłbym to pytanie inaczej, a mianowicie: co zyskał Oksford, wychodząc z inicjatywą nawiązania partnerstwa.
Dlaczego zatem Oksford wybrał akurat Wrocław?
– Myślę, że z dwóch powodów. Władze Oksfordu, wiedząc o Brexicie, szukały miasta z dobrą marką, aby pokazać, że nie chcą zerwania kontaktów z Europą kontynentalną. Duże znaczenie miało też to, że Wrocław jest ważnym ośrodkiem akademickim. Wrocławscy studenci tworzą potężną siłę, która tworzy przyszłość naszego miasta i naszego regionu. Władze Oksfordu to dostrzegły.
A co my, jako miasto, zyskujemy na partnerstwie z Oksfordem?
– Na partnerstwo miast warto patrzeć z szerszej perspektywy. Wrocław jest partnerem również dla Lwowa. Przed wojną w Ukrainie nasze stosunki też opierały się głównie na wizytach i wspólnych rozmowach. Ale teraz wspieramy naszych przyjaciół ze Lwowa konkretnymi działaniami w tej niedoli, w jakiej się znaleźli. Robimy to, pomagając mieszkańcom Lwowa, którzy chcą osiedlić się we Wrocławiu, jak i świadcząc pomoc tam, na miejscu. Ponieważ mamy to szczęście, że jesteśmy w strefie pokoju, nasze partnerstwo z Oksfordem możemy pielęgnować wzajemnymi wizytami, wspólnym świętowaniem, wymianą doświadczeń i myśleniem o przyszłości. Nie musimy działać jak w sytuacji kryzysowej.
Wrocław nawiązał partnerstwo już z 16 miastami. Czy jest w planach poszerzenie tego grona?
– Tak. Na najbliższą sesję Rady Miasta trafi projekt zawiązania partnerstwa z Kijowem. Jest to propozycja sprzed lat i teraz radni zdecydują, czy to partnerstwo zostanie nawiązane. Liczę, że wniosek zostanie zaakceptowany jednogłośnie.
