Przedmieście Świdnickie, wcześniej Schweidnitzer Vorstadt, swą nazwę zawdzięcza położeniu przed dawną Bramą Świdnicką, która znajdowała się w miejskich murach na trakcie z wrocławskiego Rynku do Świdnicy. Kiedyś na tym obszarze mieściły się liczne ogrody uprawiane przez zielarzy, a także prywatne ogrody wypoczynkowe. W związku z rozbudową koszar, sądu oraz Kolei Górnośląskiej osiedle zostało poważnie przebudowane w połowie XIX wieku. Wtedy właśnie zniknęły ogrody, a na ich miejscu pojawiły się czynszowe kamienice, skwery, promenady i zadrzewione ulice. Wraz z wielkomiejskim rozwojem osiedla pojawił się nowy typ rozrywki – kino.
Na Przedmieściu Świdnickim działało między innymi przedwojenne kino „Capitol” (dziś teatr o tej samej nazwie) czy powojenne kino „Warszawa” (dziś Dolnośląskie Centrum Filmowe). Dawni mieszkańcy i mieszkanki tej części miasta zimą uwielbiali jeździć na łyżwach po zamarzniętej fosie. W jej pobliżu można było wypożyczyć odpowiedni sprzęt, a za wstęp należało uiścić opłatę. W 1930 roku odbyły się tam nawet mistrzostwa Niemiec w jeździe figurowej na lodzie. Po 1945 osiedle po raz kolejny zostało przebudowane. Wokół placu Kościuszki powstało nowe założenie mieszkalne w stylu socrealistycznym – KDM, czyli „Kościuszkowska Dzielnica Mieszkaniowa”.
Do współczesności nie przetrwały niestety dwa wyjątkowo piękne budynki – nowa synagoga, która została spalona podczas Nocy Kryształowej w 1938 oraz Śląskie Muzeum Sztuk Pięknych, uszkodzone podczas Festung Breslau i ostatecznie zburzone w okresie PRL.