Brochów, oddalony o około 7 kilometrów od centrum Wrocławia, jest sielski i spokojny. Przed II wojną światową nosił nazwę Brockau. W jego układzie urbanistycznym widać, że między 1939 a 1951 rokiem osiedle pozostawało nadal osobną miejscowością. Historia tego obszaru jest nierozerwalnie związana z koleją – Brochów to dziś druga co do wielkości stacja towarowa w Polsce, a i w skali europejskiej klasyfikuje się ją jako jedną z największych.
Mieszkało i wciąż mieszka tu wielu kolejarzy, dla których wznoszono dedykowane budynki z czerwonej cegły. Do dziś współtworzą one unikalny krajobraz. Niegdyś osiedle reklamowane było jako miasto-ogród, jednak nie ze względu na nawiązanie do stworzonej przez Ebenezera Howarda koncepcji zielonych miast, lecz z uwagi na zlokalizowane na nim przedsiębiorstwa ogrodnicze.
Na Brochowie nie brakuje oczywiście zieleni – ogromne tereny ogródków działkowych uzupełniają liczne skwery i przydomowe zieleńce, a przede wszystkim Park Brochowski – najstarszy park w obecnych granicach Wrocławia. W okresie PRL-u bardzo ważnym dla lokalnej społeczności miejscem było kino „Sygnał” – odbywały się tam nie tylko pokazy filmów, ale też potańcówki, jasełka, wesela i inne imprezy okolicznościowe.
Dziś krajobraz Brochowa podlega przemianom w związku z powstawaniem nowych założeń mieszkalnych, składających się zarówno z budynków wielorodzinnych, jak i domów jednorodzinnych. Wciąż jednak pozostaje on osiedlem wyjątkowo spokojnym i cichym, pełnym ciekawych miejsc i historii.