Wrocławski Teatr Lalek – „Pinokio” od 25 lutego
Pierwsza premiera tego roku w sobotę 25 lutego. Agata Kucińska, uwielbiana przez widzów aktorka i reżyserka tak cudownych spektakli, jak choćby „Ile żab waży księżyc”, tym razem postanowiła wystawić sztukę Joëla Pommerat. To historia o Pinokiu, ale przepisana na nowo, dopasowana do realiów współczesnego świata, a jednocześnie refleksja o kłamstwie i prawdzie.
Reżyserka w rozmowie z Katarzyną Krajewską z Wrocławskiego Teatru Lalek, która znalazła się w programie „Pinokia”, Agata Kucińska zwraca uwagę, że klasyczna opowieść o Pinokiu, którą znamy (Carla Collodiego) to przeraźliwie dydaktyczny podręcznik dobrego wychowania: dziecko jest piętnowane, wzbudza się w nim poczucie winy, wylicza grzechy i za nie karze. Tymczasem u Joëla Pommerata znajdziemy zupełnie inny klucz do dziecięcego świata.
Francuski autor dał dziecku przestrzeń, pokazał, że może być niedoskonałe, popełniać błędy. My mu wybaczamy, pozwalamy po prostu być dzieckiem, być nieświadomym wielu spraw, dać mu czas na to, by dorosło.mówi Agata Kucińska
Na scenie Wrocławskiego Teatru Lalek zobaczymy w „Pinokiu” zespół:
- Konferansjer: Kamila Chruściel, Radosław Kasiukiewicz, Marek Koziarczyk, Konrad Kujawski, Anna Makowska-Kowalczyk, Sławomir Przepiórka, Piotr Starczak
- Pajacyk – Krzysztof Kozak (AST)
- Starszy mężczyzna – Sławomir Przepiórka
- Wróżka – Kamila Chruściel
- Diva, Zły uczeń – Anna Makowska-Kowalczyk
- Dyrektor, Nauczyciel – Marek Koziarczyk
- Oszust pierwszy, Morderca drugi– Radosław Kasiukiewicz
- Oszust drugi, Morderca pierwszy – Piotr Starczak
- Sędzia, Sprzedawca osłów, Dyrektor cyrku – Konrad Kujawski
Wrocławski Teatr Lalek – „Głośniej się nie da” od 3 czerwca
Druga z premier 2023 roku już 3 czerwca – to „Głośniej się nie da?” w reżyserii Michała Buszewicza, historia o dzieciach – ich hałasowaniu i uciszaniu, którą reżyser napisał na zamówienie Wrocławskiego Teatru Lalek. O swoim spektaklu mówi, że to historia grupki dzieciaków, która nie może znaleźć sobie miejsca.
– Bohaterowie wyruszają na poszukiwanie miejsca, w którym będą mogli zrealizować swoje potrzeby. Trafiają do krainy hałasu, w której poznają rozmaite rodzaje hałasów, przeszkadzajek, wkurzajek, rozwałek, dźwiękonów. Hałas okazuje się sztuką. Niestety w krainie hałasu panuje absolutny zakaz bycia cicho. Każda cisza jest momentalnie zagłuszana. Czy nasi bohaterowie będą tam szczęśliwi? – zastanawia się reżyser i autor tekstu.
