KPN świętuje 64. urodziny
Po II wojnie światowej karkonoskie ziemie zostały przejęte przez administrację polską i zaczęto na nowo wyznaczać rezerwaty przyrody. Na pierwszy ogień poszła „Góra Chojnik”. Przy wyznaczaniu kolejnych rezerwatów pojawił się pomysł profesorów botaniki Uniwersytetu Poznańskiego: Adama Wodziczki i Zygmunta Czubińskiego, żeby KPN objął całe Karkonosze, czyli około 20 tysięcy hektarów górskich ekosystemów. Tę ideę poparło grono profesorów Uniwersytetu Wrocławskiego: Stefan Macka, Kazimierz Sembrat i Stanisław Tołpa, twórca słynnego preparatu torfowego.
Pierwszy projekt Karkonoskiego Parku Narodowego
„Pierwszy projekt parku zaproponowany przez Dyrekcję Lasów Państwowych Okręgu Wrocławskiego pojawił się w 1956 r. Zaledwie rok po tym wydarzeniu pod kierownictwem Tadeusza Kaempfa (późniejszego dyrektora parku) przedstawiono kolejne opracowanie obejmujące wcześniej nieuwzględnione tereny - północnego stoku Szrenicy wraz z wąwozem i wodospadem Kamieńczyka, wzgórza Chojnik i wodospadu Szklarki” – czytamy na internetowej stronie KPN-u.
Ostatecznie Karkonoski Park Narodowy powołano w 1959 roku na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 16 stycznia. Obszar KPN-u obejmował powierzchnię jedynie 5,5 tys. ha, a więc znacznie mniejszą niż pierwotnie zabiegano. W 1992 r. Karkonoski Park Narodowy wraz z czeskim Krkonošským národním parkiem stał się częścią przygranicznego Rezerwatu Biosfery UNESCO Karkonosze/Krkonoše o powierzchni ponad 60 tys. ha.
Zobacz film o karkonoskiej tundrze, która jest wyróżnikiem KPN-u:
źródło: Karkonoski Park Narodowy