KPN świętuje 64. urodziny
Po II wojnie światowej karkonoskie ziemie zostały przejęte przez administrację polską i zaczęto na nowo wyznaczać rezerwaty przyrody. Na pierwszy ogień poszła „Góra Chojnik”. Przy wyznaczaniu kolejnych rezerwatów pojawił się pomysł profesorów botaniki Uniwersytetu Poznańskiego: Adama Wodziczki i Zygmunta Czubińskiego, żeby KPN objął całe Karkonosze, czyli około 20 tysięcy hektarów górskich ekosystemów. Tę ideę poparło grono profesorów Uniwersytetu Wrocławskiego: Stefan Macka, Kazimierz Sembrat i Stanisław Tołpa, twórca słynnego preparatu torfowego.
„Ich starania przyczyniły się do powzięcia w 1948 r. przez Państwową Radę Ochrony Przyrody uchwały, aby utworzyć pierwszy w Sudetach park narodowy. Ostatecznie, z powodów gospodarczych, powołano park na obszarze czterokrotnie mniejszym od pierwotnie postulowanego”.Karkonoski Park Narodowy na Facebooku
Pierwszy projekt Karkonoskiego Parku Narodowego
„Pierwszy projekt parku zaproponowany przez Dyrekcję Lasów Państwowych Okręgu Wrocławskiego pojawił się w 1956 r. Zaledwie rok po tym wydarzeniu pod kierownictwem Tadeusza Kaempfa (późniejszego dyrektora parku) przedstawiono kolejne opracowanie obejmujące wcześniej nieuwzględnione tereny - północnego stoku Szrenicy wraz z wąwozem i wodospadem Kamieńczyka, wzgórza Chojnik i wodospadu Szklarki” – czytamy na internetowej stronie KPN-u.
Ostatecznie Karkonoski Park Narodowy powołano w 1959 roku na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 16 stycznia. Obszar KPN-u obejmował powierzchnię jedynie 5,5 tys. ha, a więc znacznie mniejszą niż pierwotnie zabiegano. W 1992 r. Karkonoski Park Narodowy wraz z czeskim Krkonošským národním parkiem stał się częścią przygranicznego Rezerwatu Biosfery UNESCO Karkonosze/Krkonoše o powierzchni ponad 60 tys. ha.
Zobacz film o karkonoskiej tundrze, która jest wyróżnikiem KPN-u:
źródło: Karkonoski Park Narodowy
