Ołbin to drugi (po Ostrowie Tumskim) najstarszy obszar Wrocławia. Pierwotnie obszar ten zajmowały podmokłe tereny pastwisk i nielicznych folwarków. Znaczenie nazwy osiedla nie zostało ostatecznie ustalone. Jedni poszukują jej źródła w imieniu Albin, a inni, jako jedno z możliwych znaczeń, wskazują słowo „łabędź”. Na Ołbinie królują kamienice – zwarta zabudowa czynszowa z przełomu XIX i XX wieku zachwyca niesamowitymi zdobieniami. Podczas oblężenia Festung Breslau w 1945 roku osiedle uległo mniejszym, w porównaniu do okolicy, zniszczeniom. Po wojnie dość szybko powróciło do życia – to właśnie tam osiedlali się repatrianci, powstawały siedziby władz miejskich oraz instytucji publicznych. Na Ołbinie otwarto pierwszą powojenną piekarnię i pierwsze liceum ogólnokształcące.
Do dziś pozostał żywym, śródmiejskim osiedlem, na którym odnaleźć można przeróżne sklepy, warzywniaki i punkty usługowe. Jednym z bardziej lubianych przez ołbinian miejsc jest Park Stanisława Tołpy, który na samym początku swego istnienia nazywał się Waschteichpark. Nazwa ta wiąże się z systemem stawów wykorzystywanym jako publiczne pralnie. To właśnie po ich częściowym zasypaniu zdecydowano o założeniu parku. Największą atrakcję stanowiło i wciąż stanowi wzgórze, z którego wiosną i latem można oglądać panoramę osiedla, a zimą zjeżdżać na sankach. Innym, ważnym obszarem zielonym Ołbina są ogródki działkowe. Te, mieszczące się przy ul. Bujwida, zostały założone w 1906 roku jako ogród szreberowski – zdecydowanie największe tego typu założenie w Breslau przed I wojną światową. Miał on łączyć funkcje użytkowe oraz relaksacyjne – ta historia trwa do dziś. Działkowa zieleń umożliwia uprawę warzyw i owoców, a do tego schładza osiedle podczas upalnego lata.