Najważniejsze informacje (kliknij, aby przejść)
Ból, który jest chorobą
W Centrum Leczenia Bólu i Opieki Paliatywnej leczy się pacjentów, którzy odczuwają ból z różnych powodów. Jedną z grup są pacjenci po operacji. W ich przypadku źródło bólu jest znane, a leczenie ustandaryzowane. Trudniejszą grupę stanowią osoby, które cierpi na ból przewlekły, czyli ból trwający tak długo, że staje się chorobą.
Problem z diagnozowaniem chronicznego bólu tkwi w tym, że jest doświadczeniem całkowicie subiektywnym i trudno go zbadać. Dlatego współczesna medycyna zakłada, że ból występuje zawsze, gdy jest zgłaszany przez chorego.
W praktyce w Centrum ból pacjenta ocenia się, stosując skalę: 0 – nic nie boli, 10 – ból jest nie do wytrzymania. Pacjent ustala, na jakim poziomie odczuwa swój ból.
Pierwsza ocena jest zazwyczaj bardzo subiektywna, ale po zastosowaniu leczenia pacjentowi zadaje się to samo pytanie. I wówczas, mając już odniesienie do przeszłości, może on ocenić poziom swego bólu w miarę obiektywnie.
O przewlekłości bólu można mówić, jeśli trwa dłużej niż trzy miesiące.
Holistyczne leczenia bólu
Poradnia leczenia bólu w szpitalu przy ul. Borowskiej zapewnia pacjentom holistyczną opiekę dzięki interdyscyplinarnemu zespołowi. W poradni przyjmują lekarze przeszkoleni w leczeniu bólu przewlekłego, ale są też fizjoterapeuci i psycholog. Rocznie leczy się tu ok. trzech tysięcy pacjentów. Czy to dużo?
– To bardzo mało w stosunku do potrzeb. Pacjenci muszą niestety czekać na przyjęcie, bo podobnych ośrodków w Polsce jest niewiele – wyjaśnia prof. Andrzej Kübler.
W Centrum ból leczy się zarówno farmakologicznie, jak i niefarmakologicznie. Przy czym w drugim przypadku stosuje się zabiegi polegające na blokadzie nerwów (przez oziębienie – krioanalgezja; lub ogrzanie – termoanalgezja), fizjoterapię (masaż, akupunktura) i psychoterapię.
Organizacyjny standard dla Polski
Leczenie bólu jest jednym z podstawowych praw pacjenta. Rozporządzenie, które wejdzie w życie 24 lutego ma to prawo urzeczywistnić.
Obecny na konferencji minister zdrowia Adam Niedzielski wyraził nadzieję, że choć standard dotyczy leczenia ambulatoryjnego, to ustalony standard stanie się też punktem odniesienia dla lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej.
Dotyczy to zwłaszcza stosowania ustandaryzowanej karty oceny natężenia bólu, którą należy wypełnić przy pierwszej i przy kolejnej wizycie pacjenta. W formularzu uwzględniono bowiem kilka skal pomiaru natężenia bólu:
- skalę numeryczną (od 0 do 10),
- skalę obrazkową (ocenienie bólu na podstawie wyrazu twarzy),
- skalę słowną (słowne opisanie poziomu bólu),
- skalę wzrokowo-analogowa (linijka).
Przy ocenie poziomu bólu lekarze będą też brali pod uwagę subiektywny wpływ bólu na jakość życia pacjenta.
