Nauka przez zabawę w Przedszkolu nr 149 we Wrocławiu
Dwie grupy czterolatków – „Jeżyki” i „Słoneczka” uczą się według programu wychowania przedszkolnego „Dar zabawy”, który w pełni realizuje założenia pedagogiczne Friedricha Froebla. Program ten jest zgodny z obowiązującą podstawą wychowania przedszkolnego. Organizacja pracy grupy polega na kilku stałych elementach, są to:
- spotkania w kole,
- grupy zabawowo – zadaniowe,
- po zakończeniu prac – porządkowanie swojego miejsca pracy,
- kącik zabawy (badawczy, gospodarczy, twórczy, darów).
Podczas zajęć dzieci wykorzystują często naturalne surowce, m.in. tworzą prace z kartonów, papierów czy z darów przyrody, takich jak liście. Nie muszą wykonywać tych samych czynności w tym samym czasie, tak aby do wielu rzeczy mogły dochodzić same, bez pomocy nauczyciela.
– Dzieci są w stanie zrobić wiele rzeczy. Nie potrzebujemy kart pracy, przewodników czy gotowców – dodaje Pani Gabriela.
Zobaczcie film z wizyty w przedszkolu!
Program przeprowadzania zajęć spodobał się nie tylko dzieciom, ale także ich rodzicom.
Widzimy zadowolenie rodziców. Dzieci są spokojniejsze, bardziej wyciszone. Nie ma takiego rozbiegania. Im wystarczy powiedzieć jedno słowo i one wiedzą co mają robić.Urszula Janiszyn, dyrektorka Przedszkola nr 149 Tęczowa Polanka
Kim był Froebel i jakie są główne założenia jego pedagogiki?
Friedrich Froebel nazywany jest ojcem nowożytnego wychowania przedszkolnego. To niemiecki pedagog, architekt i miłośnik przyrody, który żył i tworzył w latach 1782-1852.
Jest znany przede wszystkim jako twórca tzw. „ogródków dziecięcych”, czyli instytucji wychowawczych dla dzieci 3-6-letnich, w których wprowadzał autorski system metodyczny, oparty na zabawowej, zajęciowej samodzielności i aktywności dziecięcej.
Trzy główne założenia pedagogiki Froebla:
- najważniejsza dla Froebla była zabawa – przede wszystkim swobodna, ale także zorganizowana przez dorosłych. Zajmuje ona najważniejsze i centralne miejsce w rozwoju dziecka – dorosły musi zapewnić odpowiednie warunki do swobodnej zabawy w sali oraz w plenerze,
- dziecko powinno zdobywać jak najwięcej doświadczeń w kontakcie z naturą. Przybliżanie dziecka do świata natury i zapewnianie mu dostępu do jego darów – Froebel uważał, że to jeden z przejawów szacunku nauczyciela do dziecka,
- „dary zabawy" w przeciwieństwie od „gotowych zabawek” nie narzucają formy i tematu zabawy, są do pełnej dyspozycji dziecka i nauczyciela w myśl: „dziecko panuje nad zabawką, a nie zabawka nad dzieckiem”.
