by Wroclaw.pl
by Wroclaw.pl
WuWA jako wystawa mieszkaniowa we Wrocławiu przedstawiła w rzeczywistej skali nowe zasady współczesnej architektury mieszkaniowej. Architektura modernistyczna, rozwijająca się intensywnie na terenie ówczesnych Niemiec dzięki działaniom Werkbundu i nowatorskim metodom kształcenia Bauhausu podjęła w rewolucyjny niemal sposób zmianę funkcji oraz organizacji przestrzeni mieszkalnej i tej związanej z pracą. Wrocławska wystawa była efektem nie tylko szeregu licznych koncepcji, dotyczących nowoczesnego mieszkania, ale także ekonomicznej racjonalizacji i rozwoju form organizacyjnych w budownictwie mieszkaniowym miast tamtego okresu.
Wystawy mieszkaniowe w latach 20-tych i 30-tych XX w. były przeglądem nowych propozycji, których podstawową część stanowiły wzorcowe, eksperymentalne osiedla, prezentujące nowatorskie rozwiązania, dotyczące formy domów i ich kolorystyki oraz materiałów, technik budowlanych i sposobu urządzania wnętrz mieszkalnych.
Osiedle WuWA we Wrocławiu powstało w 1929 roku. Jego głównym celem było przedstawienie nowych typologii budynków mieszkalnych, zarówno tych jedno- jak i wielorodzinnych z mieszkaniami różnej wielkości. Choć projekt powierzono 11 architektom, budowa całego kompleksu trwała zaledwie 3 miesiące. Osiedle udanie wpisało się w potrzeby mieszkańców, przetrwało prawie bez uszczerbku do dzisiaj i wraz z pięcioma innymi, zrealizowanymi na przełomie drugiej i trzeciej dekady XX wieku w Stuttgarcie, Brnie, Zurichu, Pradze i Wiedniu jest uznawane za wyjątkowe w skali europejskiej.
Budynki osiedla WuWA projektowało łącznie 11 architektów. Na ostateczny kształt wrocławskiej wystawy największy wpływ miał jednak Heinrich Lauterbach, który pełnił funkcję szefa śląskiego oddziału Werkbundu. Pozostali projektanci zaangażowani w projekt to: Ludwig Moshamer, Paul Häusler, Emil Lange, Hans Scharoun, Adolf Rading, Gustav Wolf, Moritz Hadda, Theodor Effenberger, Paul Heim, Albert Kempter. Także członkowie śląskiego oddziału Werkbundu.
Reklama
