Muzeum Teatru we Wrocławiu

Patronem pierwszego w Polsce Muzeum Teatru jest Henryk Tomaszewski. Wybitny aktor i reżyser był założycielem i wieloletnim dyrektorem Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Działające we Wrocławiu teatry Tomaszewskiego i Grotowskiego to były marki najwyższej światowej klasy.

Muzeum Teatru jest oddziałem Muzeum Miejskiego Wrocławia.

Nowe muzeum opowiada nie tylko o pantomimie, ale o całym wrocławskim życiu teatralnym poprzez wystawy stałe i czasowe, rozbudowany i oryginalny program edukacyjny łączący zajęcia teoretyczne z praktycznymi, spotkania, pokazy i warsztaty, które w niekonwencjonalny sposób uchylają rąbka teatralnych tajemnic.

Muzeum Teatru znajduje się tuż obok Narodowego Forum Muzyki. Przy wejściu do gmachu, pozostałości południowego skrzydła pałacu królewskiego, stoi rzeźba z brązu według projektu Theodora von Gosena przedstawiająca twarz Orfeusza, mitycznego śpiewaka.

Trzykondygnacyjny budynek (1307 metrów kwadratowych) mieści historie wielkich sław wrocławskiego teatru.

Muzeum to dowód, że teatr jest fascynującym, tajemniczym miejscem, które pobudza wyobraźnię i emocje.

Muzeum Teatru to kolejna instytucja kulturalna instytucja przy pl. Wolności, obok Opery, Narodowego Forum Muzyki i Muzeum Miejskiego.

Mieszkanie Henryka Tomaszewskiego

W Muzeum odtworzono pokoje z mieszkania Henryka Tomaszewskiego z biurkiem zawalonym papierami, zdjęciami, książkami, nad którymi pracował przed śmiercią. Swoje miejsce znalazły też jego kolekcje – lalek, zabawek i dewocjonaliów.

Ta część wystawy stałej zaprojektowana została jeszcze za życia Stefana Kaysera, mima WTP i - przez 30 lat - partnera Henryka Tomaszewskiego. Zbudowaną w trzech pomieszczeniach ekspozycję wypełniają przedmioty z legendarnej kolekcji Henryka Tomaszewskiego, w tym jego ukochane lalki oraz kostiumy i rekwizyty pozostałe po przedstawieniach Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Zwiedzający mogą zaglądać do szuflad i szafek, wypełnionych niezwykłymi artefaktami.

Tomaszewski nie lubił multimediów, dlatego w jego mieszkaniu znajdzie się tylko stary telewizor Rubin, taki jaki stał w jego domu.

W bibliotece prof. Deglera

Swój gabinet, a właściwie bibliotekę w muzeum ma prof. Janusz Degler, teatrolog i znawca Witkacego o światowej sławie. Profesor przekazał muzeum swój, liczący cztery tysiące tomów, zbiór książek o tematyce teatralnej. Wraz z piśmiennictwem zgromadzonym przez Muzeum, zbiór stanowi wyjątkową, specjalistyczną bibliotekę, jedną z największych poświęconych teatrowi w Polsce.

Składają się na nią polskie i obce encyklopedie oraz słowniki teatralne, edycje źródeł, kompendia historii i teorii teatru, syntezy rodzajów teatru, opracowania dotyczące sztuki aktorskiej, scenografii i architektury teatralnej.

Znaleźć tu można także wydawnictwa poświęcone historii dramatu oraz edycje tekstów dramatów, biografie ludzi teatru, pamiętniki, korespondencja, krytyka teatralna, publikacje dotyczące szkolnictwa teatralnego, organizacji życia teatralnego, festiwali etc. Znajdują się tu też prace magisterskie o teatrze.

Profesor ma dyżury w bibliotece, można tu pracować, prowadzić kwerendy.

Prof. Degler podarował muzeum także kolekcję kart pocztowych przedstawiających budynki teatralne z różnych stron świata.

W atelier Stefana Arczyńskiego

Swoją pracownię w Muzeum Teatru ma też Stefan Arczyński, nestor polskiej fotografii, który poświęcił wiele swoich prac teatrowi pantomimy. W jednej z sal prezentowane są jego zdjęcia. Mamy szansę zajrzeć do analogowej ciemni fotograficznej z oryginalnym wyposażeniem – powiększalnikiem i kuwetami.

W największej  sali ze wspaniałym kasetonowym plafonem i przeszkloną, arkadową ścianą otwierającą się na pl. Wolności, znajduje się ekspozycja poświęcona wrocławskiemu teatrowi po roku 1945. W sali wysokiej na ponad siedem metrów oglądamy eksponaty gromadzone przez Muzeum Miejskie od lat 70.

Pracownia paszczodźwięków dr Mirosława Oczkosia

Niewielkie miejsce – stanowisko multimedialne, poświęcone dykcji znalazło się na drugim piętrze. Przy specjalnie zaprojektowanym pulpicie można pobawić się łamańcami językowymi, sprawdzić swoją dykcję, posłuchać mistrzów mowy polskiej, a także – dzięki aplikacji - wysłać drogą elektroniczną autorską pocztówkę dźwiękową lub załączyć nagranie na portale społecznościowe.

Autorem i opiekunem pracowni jest doktor Mirosław Oczkoś, najlepszy w Polsce nauczyciel dykcji, aktor, reżyser filmowy i telewizyjny.

Za kulisami

W muzeum można zobaczyć, jak działa konsola inspicjenta, zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie w kostiumie scenicznym i opublikować je na portalu społecznościowym.

Jest tu też sznurownia oraz miejsce, w którym zostały zgromadzone teatralne przesądy. Usiądziemy przy oryginalnej toaletce Igora Przegrodzkiego, by zobaczyć w lustrze, jak wybitny aktor charakteryzuje się do roli króla Leara. Na ostatnim piętrze znalazła się sala teatralna, to miejsce na pokazy spektakli i warsztaty.

Teatralne są także toalety –  znalazły się w nich cytaty znanych pisarzy, publicystów, aktorów, reżyserów poświęcone właśnie teatrowi. Przedsmak już na ścianie przy wejściu: „Znam tylko dwa rodzaje publiczności: kaszlącą i niekaszlącą” Artur Schnabel, „Eunuch i krytyk z jednej są parafii, obaj wiedzą jak, żaden nie potrafi” Tadeusz Boy-Żeleński. 

Przebudowa i remont budynku oraz jego wyposażenie kosztowało blisko osiem milionów złotych.