O czym jest film „Doppelgänger. Sobowtór”
Główny bohater całej opowieści, Hans (w tej roli Jakub Gierszał) żyje w Strasburgu, korzystając z możliwości jakie daje praca (prowadzi szpiegowską działalność) i funkcjonowanie (idealnie wtapia się w społeczność francuską) na Zachodzie.
W tym samym czasie Bitner (w tej roli Tomasz Schuchardt) mieszka w Sopocie, jest zaangażowany w działalność „Solidarności” i prowadzi spokojne, rodzinne życie.
Ich biogramy są całkiem różne, ale wspólnym mianownikiem jest przeszłość i konieczność zmierzenia się z własnymi słabościami i namiętnościami.
Wrocław gra Strasburg w filmie „Doppelgänger. Sobowtór”
Producentka Anna Waśniewska wymienia, że film Jana Holoubka pochłonął ponad 40 dni zdjęciowych, filmowano prawie 70 obiektów, w produkcji wystąpiło około dwóch tysięcy statystów, w tym wielu we Wrocławiu, których reżyser nie mógł się nachwalić.
„Doppelgänger. Sobowtór” to drugi pełnometrażowy film Jana Holoubka po obrazie „25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy”, ale reżysera znamy też z produkcji serialowych jak „Rojst”, „Rojst ’97”, czy ostatnio „Wielka Woda”.
W obsadzie filmu są Jakub Gierszał, Tomasz Schuchardt, Andrzej Seweryn, Wiktoria Gorodeckaja, Katarzyna Herman, Sławomira Łozińska, Krzysztof Dracz, Adam Ferency, Zofia Stafiej, Emily Kusche, Nathalie Richard, Joachim Raaf, Jessica McIntyre.
Autorem scenariusza jest Andrzej Gołda przy współpracy Jana Holoubka.
Jakie zabytki Wrocławia zobaczymy w filmie „Doppelgänger”
- Dom handlowy Kameleon (zagra dom handlowy w Strasburgu, 1977 rok)
- Hotel Monopol i ulica przed hotelem (zagrają Strasburg z roku 1983)
- Ulica Sukiennice (zainscenizowana będzie na ulicę w Strasburgu z 1977 roku)
- Centrum handlowe Renoma (stanie się kinem w Strasburgu z 1978 oraz 1980 roku)
Kim/Czym jest Doppelgänger. Wyjaśniamy
To sobowtór, ale szczególny, bo fikcyjny, duch-bliźniak żyjącej osoby i zarazem szwarccharakter (ujrzenie własnego doppelgängera było zapowiedzią śmierci albo choroby). Tak był postrzegany w wierzeniach (w języku niemieckim doppelgänger oznacza „podwójnego wędrowca”, czyli kogoś, kto porusza się w taki sam sposób jak druga osoba).
Słowo to może również oznaczać zjawisko polegające na tym, że człowiek widzi siebie samego kątem oka w miejscu, w którym zobaczenie swojego własnego odbicia jest niemożliwe. Takie zobaczenie samego siebie przyjmuje się jako zapowiedź nadchodzącej zguby lub nieszczęścia.
W literaturze po temat Doppelgängera sięgali najwybitniejsi pisarze, od Lorda Byrona, poprzez Fiodora Dostojewskiego („Sobowtór: poemat petersburski”) po Vladimira Nabokova („Rozpacz”) i Jorge Luisa Borgesa (opowiadanie „Tamten” z tomu „Księga piasku”), a w kulturze popularnej także Daphne du Maurier („Kozioł ofiarny”) i Stephen King („Outsider”).
W filmach wątek podwójnej tożsamości jest bardzo nośny i chętnie wprowadzany do scenariuszy już od 1912 roku, a jego najbardziej znanym przedstawieniem na dużym ekranie jest niewątpliwie „Podwójne życie Weroniki” Krzysztofa Kieślowskiego z 1991 roku, a w ostatnich latach „Wróg” Denisa Villeneuve'a z 2013 roku, czy horror „To my” Jordana Peele'ego z 2019 roku.
