Dobroszyce to gmina peryferyjna pod względem turystycznym, co nie oznacza, że brak tu urokliwych krajobrazów, pomników przyrody i ciekawych zabytków.
Pałac obronny w Dobroszycach
Obowiązkowym punktem zwiedzania jest – uwieczniony w herbie miejscowości – pałac obronny w Dobroszycach, otoczony wałem i fosą. Pierwotnie był warownią w renesansowym stylu, wzniesioną u schyłku XVI wieku przez właściciela tutejszych dóbr Andreasa von Heugela.
Pół wieku później Treszkin, bo tak nazywała się wówczas ta osada, przeszedł w ręce księcia oleśnickiego Sylwiusza Nimroda, który rozbudował ją i nadał miejscowości prawa miejskie. Jego syn Juliusz Zygmunt, przemianował w 1676 r. Treszkin na Juliusburg, a sam zamek przebudował na renesansowo-barokowy pałac-fortecę. Aż do 1745 r. Juliusburg był rezydencją książąt oleśnickich.
Po II wojnie światowej ulokowano tu szkołę, ale jej „remonty” w latach 70. i 80. ub. wieku, z punktu widzenia ochrony zabytków, były zwykłą dewastacją. Dziś w pałacu funkcjonuje hotel.
Z folwarku, zbudowanego na przełomie XIX i XX wieku, zachowały się wzniesione z czerwonej cegły oficyny, stajnie i budynki gospodarcze. Wcześniejszy, XVII-wieczny ogród, stał się pod koniec XIX wieku typowym naturalistycznym parkiem. Pozostałością po ogrodzie jest 300-letni cis, miłorząb dwuklapowy i sosna wejmutka.
Próżno jednak szukać w pałacu drugiej baszty, uwiecznionej w herbie Dobroszyc. Była ona jedynie wyobrażeniem wyglądu zamku, jaki miał Juliusz Nimrod, wpisując go w herb, do którego w 2003 roku powróciła Rada Gminy.
Dawną świetność odzyskał również dwór z wieżą obronną w pobliskiej Dobrej, zbudowany w latach 1631–1632 przez księcia Karola Fryderyka Podiebrada, w trakcie wojny trzydziestoletniej. Początkowo Carlsburg służył jako archiwum książęce a w 1673 roku pałac stał się rezydencją wdów po książętach oleśnickich (choć do dziś historycy spierają się, czy to aby tylko nie legenda). Po wojnie zamek pełnił rolę Domu Repatrianta, następnie jako Dom Pracy Twórczej po czym w zamku mieściła się szkoła wiejska. Dziś jest to otoczony parkiem i stawami hotel, w którym z pietyzmem odtworzono dawne wnętrza.
Pałac w Dobrzeniu
Trzeci, najbardziej imponujący pałac z reprezentacyjnym parkiem, znajduje się w Dobrzeniu. Ta neorenesansowa adaptacja (z 1891 r.) wcześniejszego obiektu imponuje ciekawą bryłą, nakrytą mansardowym dachem, z wieżą, wielobocznymi ryzalitami i tarasami, połączonym budynkiem oranżerii. W pobliżu znajduje się XIX wieczny murowany pawilon o pseudobazylikowej konstrukcji z tarczami zegarów w elewacjach. W najbliższym otoczeniu pałacu znajdują się też pozostałości pawilonu cieplarni, spichlerze i stajnia. Wnętrza zachowały neorenesansowy i neobarokowy wystrój. Ale pałac jest w rękach prywatnych I można go podziwiać jedynie z zewnątrz.
Dobroszyce kościół św Jadwigi, wikimedia
W Dobroszycach nie sposób przeoczyć budynków zespołu kościelnego, przy czym przepiękny, neogotycki kościół św. Jadwigi nie jest tu obiektem dominującym. Ten największy to pierwotny Zakład dla Sierot – Przytułek Amalii, obecnie Ośrodek Szkolno-Wychowawczy. Powstał w latach 1892 – 1894 jako sierociniec dla dzieci fundacji „Amalienstift", księżnej Amalie von Dyherm – Czetritz. W czasie II Wojny Światowej byt tu zlokalizowany obóz jeniecki, a po jego likwidacji niemiecki szpital przyfrontowy. Dziś to własność Archidiecezji Wrocławskiej.
Dobroszyce, zakład dla sierot, Wikimedia
Dobrym pomysłem na poznanie uroków okolicy jest 36-kilometrowa pętla rowerowa wokół Dobroszyc. W samej wsi warto zwrócić uwagę na wspomniany pałac/kompleks kościelny.
W miejscowości Białe Błoto zwróćcie uwagę na ciekawą zabudowę wiejską z XIX/XX w. oraz stawy w środku lasu, a w Malerzowie na dawne zabudowania cegielni, stodoły szachulcowe oraz Hubertówkę – domek myśliwski z charakterystycznym muralem o tematyce łowieckiej. W Złotowie zauroczy was drewniany, poewangelicki kościół z 1754 r. Wreszcie w Siekierowicach nie sposób pominąć kaplicę grobową von Puttkamerów, ciekawy ośmioboczny neogotycki obiekt w zabytkowym parku ze 120-letnimi dębami.
Sześć wieków historii Dobroszyc
Najstarsza część wsi, leżąca nad potokiem Dobra, wzmiankowana była już w 1405 r. jako Treszkin (lub Treskin). Do 1745r. Dobroszyce były rezydencją książąt oleśnickich. Następnie posiadłość przechodziła kolejno we władanie księcia Fryderyka Augusta von Braunschweig i króla Fryderyka Augusta von Sachsen, który zarządzał nią do II wojny światowej. W latach 30. XX wieku Dobroszyce utraciły prawa miejskie.
