Zdjęcia pochodzą ze zbiorów Wratislaviae AmiciDworzec, perony i plac przed monumentalnym gmachem przeszły remont przed mistrzostwami Europy w piłce nożnej w 2012 roku, których część odbyła się we Wrocławiu.
Budynek dworca powstał w XIX wieku według projektu Wilhelma Grapowa. Ówczesny inwestor – Kolej Górnośląska zamierzał uruchomić połączenia Śląska do Poznania oraz Głogowa i wiadomo było, że dotychczasowy dworzec będzie za ciasny. Obecny wygląd gmachu jest efektem późniejszej przebudowy. Jeszcze przed II wojną pod placem dworcowym Niemcy rozpoczęli budowę schronów. Po remoncie przed Euro 2012 w miejscu dawnych schronów powstał parking.
Na sąsiedztwie dworca zyskiwała okolica, wzdłuż dzisiejszej ulicy Piłsudskiego powstawały hotele, restauracje. Wrocławski dworzec to jedyny tak duży, pochodzący jeszcze z XIX-wieku, zadaszony obiekt kolejowy w Polsce. Podczas walk o Festung Breslau gmach i infrastruktura techniczna nie zostały poważnie zniszczone. Pierwsi podróżni skorzystali z niego już w czerwcu 1945 roku. W powojennej historii obiektu znalazły się dramatyczne wydarzenia. Najbardziej znane to śmierć sławnego aktora Zbigniewa Cybulskiego, który 8 stycznia 1967 roku usiłował wskoczyć do jadącego pociągu i wpadł pod jego koła. Dzisiaj na peronie 3. dworca znajduję się tablica upamiętniająca tamto wydarzenie, którą w jego 30. rocznicę odsłonił Andrzej Wajda, reżyser m.in. filmu „Popiół i diament”. Zbigniew Cybulski zagrał w nim główną rolę. Przez lata w gmachu PKP przy ul. Piłsudskiego działało kino Dworcowe, jedną ze swoich sal miał w nim teatr Ad Spectatores, wiele razy przestrzenie dworcowe „grały” w filmach.
Dworzec Główny – 2014 rok
