Data powstania Starej Rzeźni nie jest pewna. Wzmianki o budynku tego typu położonym gdzieś na krańcu uliczki Rzeźniczej, na prawym brzegu Oławy Białoskórniczej, pochodzą już z 1427 roku. Zdjęcia z 1900 roku pokazują budynek położony bezpośrednio nad Odrą, wkomponowany w dawne miejskie mury. Stara Rzeźnia przestała działać prawdopodobnie w okolicach 1896 roku, czyli w momencie uruchomienia Nowej Rzeźni przy ulicy Legnickiej. Ruiny budynku rozebrano w latach 1952-1954.
Lokalizacja nad rzeką pomagała utrzymać higienę. Poruszana przez koła młyńskie rzeka nie zamarzała zimą. Położenie to pozwalało także przewietrzać teren rzeźni. Odchodząca stąd uliczka, nadal nosi nazwę Rzeźniczej.
Nowa Rzeźnia przy ulicy Legnickiej była ogromnym przedsiębiorstwem. Posiadała własną stację kolejową i trzy bocznice (zwierzęta przywożono tu koleją). Do tego targ zwierząt rzeźnych (5 hal), ubojnię, laboratoria, stajnię z wozownią, giełdę czy budynki administracyjne. Jeszcze przed I wojną światową rozbudowana została o nową chłodnię, którą zaprojektowali Georg Muller i Max Berg.
Galeria zdjęć
Miejsce to, w którym zabijanie uprzemysłowiono w każdym detalu, budziło i budzi do dziś ponure skojarzenia. Argument ten wybrzmiał także pod koniec XX wieku, kiedy dyskutowano o planach jej wyburzenia. Budynki rzeźni przy ulicy Legnickiej rozebrano w 2000 roku.
