Piętnastoosobowy zespół konserwatorów zabytków pracuje w Auli od sierpnia 2020 roku. Rusztowanie zajmuje całą centralną część reprezentacyjnej sali w gmachu głównym Uniwersytetu Wrocławskiego.
Specjaliści zajmują się renowacją największego fresku, który przedstawia apoteozę Mądrości Bożej oraz personifikacje nauk i sztuk.
– Ocalało nadspodziewanie dużo oryginalnego malowidła – mówi dr Łukasz Krzywka, historyk sztuki, pełnomocnik rektora UWr ds. zabytków. – Na razie jesteśmy na etapie wypełniania ubytków nowym tynkiem.
Alegoria ładna, lecz nie barokowa
Podczas prac trafiono na duże uzupełnienie malunku, które powstało już po wojnie. Ten fragment przedstawia jedną z alegorii.
– To jest przykład dobrego impresjonistycznego malarstwa w stylu szkoły krakowskiej, który jednak nie ma nic wspólnego z malarstwem barokowym – mówi historyk sztuki. – Uzgodniliśmy z panem rektorem, że ten fragment zostanie zachowany. Wymaga to tak zwanego transferu całego malunku wraz z kawałkiem tynku. Będzie on prezentowany w Muzeum Uniwersyteckim.
Renowację przechodzą także freski nad oknami oraz na tylnej ścianie sali, pod balkonem. W tym ostatnim miejscu zaplanowano odtworzenie malowanych drzwi. Podczas prac odkryto, że pod powojennym malunkiem zachował się oryginalny, barokowy.
Dr Łukasz Krzywka: – Ostatnim etapem prac w Auli Leopoldynskiej będzie renowacja posadzki. Musimy także zaprojektować oświetlenie i klimatyzację. Przy sprzyjających warunkach sala będzie dostępna wiosną 2022 roku.
Aula nazwana ku czci cesarza Leopolda I została wzniesiona w latach 1728-1732. Pierwszy remont - po zniszczeniach po wojnach śląskich - przeszła już w 1788 roku. Potem konserwatorzy jeszcze kilkanaście razy pracowali w barokowym wnętrzu – po raz ostatni w latach 70. XX wieku.
Fot. Alina Metelytsia/Uniwersytet Wrocławski
