Pierwsze wzorcowe osiedle Werkbundu – „Weissenhof” (towarzyszące wystawie „Die Wohnung” – „Mieszkanie”Wystawa w Stuttgarcie łączyła część ekspozycyjną z nowo wybudowanym osiedlem wzorcowym na wzgórzu Weissenhof. Do udziału w budowie osiedla zaproszono 17 architektów z 5 krajów – przedstawicieli europejskiej awangardy. Byli to: Ludwig Mies van der Rohe, Adolf G.Schneck, Walter Gropius, Ludwig Hilberseimer, Bruno Taut, Max Taut, Hans Poelzig, Richard Döcker, Adolf Rading, Peter Behrens, Hans Scharoun (Niemcy), Jacobus Johannes Pieter Oud, Mart Stam (Holandia), Victor Bourgeois (Belgia), Le Corbusier, Pierre Jeanneret (Francja), Josef Frank (Austria). Autorem koncepcji urbanistycznej był Mies van der Rohe, który sprawował też artystyczne kierownictwo całego przedsięwzięcia. Wybudowano domy wielorodzinne oraz jednorodzinne w zabudowie szeregowej i wolno stojące.
Wystawę „Die Wohnung” zorganizował Niemiecki Werkbund. Jako cele określono racjonalizację form mieszkaniowych, obniżenie kosztów budowy osiedli, usprawnienia funkcjonalności w prowadzeniu gospodarstwa domowego i zastosowanie nowych technik budowlanych. Największą uwagę chciano zwrócić przede wszystkim na „montaż na sucho” budynku. Taki system pozwalał na przeniesienie pracy z placu budowy do fabryki. Montaż domów z wcześniej przygotowanych elementów pozwoliłby na ich szybkie zasiedlanie. Warunkiem industrializacji musi być typizacja i normalizacja wszystkich elementów budowlanych.Główną częścią wystawy było osiedle z 61 jednostkami mieszkaniowymi – 13 domami jednorodzinnymi, 8 domami szeregowymi, 2 domami bliźniaczymi i 36 mieszkaniami w zabudowie wielorodzinnej. W części ekspozycyjnej po zachodniej stronie wzorcowego osiedla zaprezentowano nowe techniki i materiały budowlane. Inna część ekspozycji poświęcona była międzynarodowej wystawie planów i modeli oraz urządzaniu wnętrz i sprzętom gospodarstwa domowego. Wystawę, którą zamknięto 31 października 1927 roku, odwiedziło ok. 500 000 osób.
Wartość osiedla Weissenhof nie polega jedynie na fakcie bycia pierwszym, ile na różnorodności przedstawionych koncepcji architektonicznych: od Gropiusa i Miesa van der Rohe ukierunkowanych na prefabrykację i różnorodność konstrukcji, poprzez perfekcję Le Corbusiera, aż do propozycji organicznej Scharouna. Ostra krytyka osiedla Weissenhof i jego architektów dotyczyła przede wszystkim płaskiego dachu oraz nastawienia architektów wobec mieszkania i mieszkańców. Tak więc kuchnie jako miejsca pracy zostały świadomie zmniejszone, rzadkie były pomieszczenia gospodarcze, a pierwsi mieszkańcy byli prawie wyłącznie pracownikami naukowymi – z powodu wysokich czynszów.Po kilku latach, w czasach, kiedy „Neues Bauen” nie było w Niemczech akceptowanym trendem w architekturze, osiedle Weißenhof zostało nazwane „plamą hańby”, mimo to świadczy ono o dwóch wielkich przemianach: o zmianie metod rzemieślniczych budownictwa na metody przemysłowe oraz o przeczuciu nowego stylu życia. Osiedle Weissenhof swoim dużym oddziaływaniem i kontrowersyjnością mocno przyspieszyło rozwój nowoczesnej architektury w Europie. Miało być początkiem zupełnie nowego, nie obciążonego tradycją budownictwa, które miało zmienić na trwałe człowieka i jego życie. Finansowe ramy normalnego miejskiego projektu, z powodu eksperymentalnego charakteru osiedla, zostały przekroczone.Zobacz więcej: https://freunde-weissenhof.de/