W projektowaniu osiedla wzięli udział architekci czescy i słowaccy i jeden z Holandii. Byli to: Mart Stam (Holandia) Josef Fuchs, František Kerhart, Vojtěch Kerhart, Ladislav Žák, Oldřich Starý, Evžen Linhart, Antonín Heythum, Jaroslav i Karel Fišer, Pavel Janák, František Kavalír, Hana Kučerová-Záveská, František Zelenka, Zdeněk Blažek, Jan E. Koula, Josef Gočár, Ladislav Machoň. Plan całości zaprojektował Pavel Janák. Domy jednorodzinne były jedynymi obiektami wystawowymi osiedla.Praska wystawa powstała z inicjatywy czeskiego Werkbundu (Svaz československého díla), decyzję o wybudowaniu wzorcowego osiedla podjęto już w 1928 roku. Inspiracją dla tego przedsięwzięcia była wystawa stuttgarcka i brneńska. W przeciwieństwie do osiedli w Stuttgarcie, Wiedniu i Wrocławiu finansowanych przez miasto, BABA była finansowana przez prywatnych inwestorów, którymi byli przyszli właściciele domów. W związku z tym domy były owocem porozumienia między przyszłym nabywcą a projektantem. Prywatni inwestorzy dobrali sobie architektów z kręgu czeskiego Werkbundu.Cały teren pod zabudowę leżał na południowym stoku o nachyleniu 20%, 100m powyżej rynku staromiejskiego. Ulice zostały przeprowadzone równolegle do zbocza.
Celem wystawy była poprawa warunków życia ludzi pracy. Dobre i zdrowe mieszkanie miało być wynikiem nowej konstrukcji, technologii i rozplanowania pomieszczeń. Ostatecznie (do 1933 roku) wybudowano 33 budynki, ale tylko 20 domów. Wystawa odbyła się w lecie 1932 roku i cieszyła się żywym zainteresowaniem publiczności. Większość domów została przekazana wtedy w stanie surowym, aby dać zwiedzającym okazję zapoznania się z nowymi technikami budowlanymi. Z obszernych „otwartych” planów budynków wynikła konieczność zastosowania konstrukcji szkieletowych i lekkich materiałów montażowych. To rozwiązanie nie zostało w pełni spełnione z powodu zastrzeżeń inwestorów. Powstało więc połączenie szkieletów betonowych z masywnymi ścianami cegłanymi.Na wzgórzu BABA pojawiły się domy o małych (na przykład nr 17, Jana E.Kouli), średnich (na przykład nr 15, Františka Zelenki) rozmiarach i duże wille złożone z jednego lub dwóch mieszkań (na przykład nr 10, Pavla Janáka) oraz domu z pracownią (na przykład nr 8, Oldřicha Starýego i nr 28, Františka Kavalíra). Wszystkie domy były znakomitymi reprezentantami „stylu międzynarodowego”, czy funkcjonalizmu podziałów geometrycznych.Znaczenie osiedla BABA polegało na zaprezentowaniu artystycznych, ekonomicznych, higienicznych i konstrukcyjnych zalet „Nowego Budownictwa”. Przez lewicujących architektów osiedle zostało określone jako architektura burżuazyjna. Z powodu bezpośredniej zależności projektantów od inwestorów, osiedle nie mogło osiągnąć w pełni zamierzonego wzorcowego charakteru. Poza paroma wyjątkami nie zastosowano postępowych rozwiązań.
Zobacz więcej: www.baba1932.com