Na scenie zostaną zaprezentowane dawne, znane i lubiane choreografie oraz najnowsze programy taneczne. Będzie czas na debiuty i wyczekiwane powroty, czas dla najmłodszych tancerzy i dla tych najstarszych.
Zespół wczoraj i dziś
Reprezentacyjny Dolnośląski Zespół Pieśni i Tańca Wrocław powstał w 1952 roku i przez te wszystkie lata zmieniał się i rozwijał. Teraz liczy ponad 150 osób w wieku od 3 do 76 lat, ma cztery grupy taneczne i jedną wokalną.
Tworzą go ludzie, którzy na co dzień zajmują się czym innym: są uczniami albo wykonują różne zawody. Jednak nie zajmują się śpiewem i tańcem zawodowo, traktują to poważnie. I mają sukcesy.
2 i pół tysiąca razy na scenie
Zespół wystąpił już ponad 2,5 tysiąca razy. Jest członkiem wspierającym międzynarodowej organizacji folklorystycznej CIOFF. Zdobył wiele nagród. Z sukcesami reprezentuje Wrocław oraz Dolny Śląsk na międzynarodowych festiwalach, które odbywają się w każdym zakątku świata. Był nawet w Australii, Argentynie i Meksyku, a w ciągu ostatnich pięciu lat w Ukrainie, Holandii, Rumunii, Francji i Portugalii.
Warsztaty, projekty, potańcówki
Funkcjonujący jako stowarzyszenie zespół robi też mnóstwo innych rzeczy, np. prowadzi warsztaty i inne wydarzenia w ramach projektów finansowanych ze środków Gminy Wrocław, choćby potańcówki w stylu folk, na które może przyjść każdy, kto ma na to ochotę.
W jego siedzibie przy ul. Kościuszki 35E we Wrocławiu odbywają się bezpłatne zajęcia wokalne i taneczne dla dorosłych i dzieci (jest kilka różnych grup wiekowych). Może się na nie zapisać każdy chętny. Nie ma castingów.
Jubileuszowa wystawa strojów nadal trwa!
W Muzeum Teatru im. Henryka Tomaszewskiego (pl. Wolności 7a) do 28 maja trwa zorganizowana z okazji jubileuszu wystawa „Historia szyta na ludowo”, prezentująca stroje, w których w ciągu dziesięcioleci występowali członkowie zespołu.
W tekście na temat wystawy cytujemy dawnych członków zespołu, którzy opowiadają o jego historii.
Elżbieta Kublik, która tańczyła w nim od 1962 roku, opowiadała nam o zespole tak: „Byliśmy jak wielka rodzina. Poznało się tu ze trzydzieści małżeństw, a na ślub w kościele lub urzędzie stawiali się inni członkowie zespołu w ludowych strojach. Potem przyprowadzaliśmy na próby nasze dzieci. Czasem i one zarażały się naszą pasją.”
