Emad Burnat dokumentował pierwsze lata życia syna równolegle z protestami Palestyńczyków przeciwko zasiedlaniu ich ziemi. Rosnącą brutalność konfliktu symbolizują kolejne kamery rozbite, gdy operator znalazł się zbyt blisko walk. Emad jest bardzo pacyfistyczny, a jego film niezwykle spójny, z czytelną fabułą – wprost nieprawdopodobnie jak na materiał zmontowany z domowych nagrań. Przed filmem odbędzie się krótka prelekcja, a po nim dyskusja na tematy: potrzeba rejestrowania i dawania świadectwa, film dokumentalny a prywatny „film rodzinny”, neutralność a zaangażowanie dokumentalisty.
