Wzięcie duszy i ciała Maryi do nieba to dogmat wiary katolickiej. Za prawdę objawioną przez Boga uznał formalnie tę tajemnicę papież Pius XII w 1950 roku. Wniebowzięcie świętowano jednak dużo wcześniej.
Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny
W pierwszych wiekach naszej ery wierni obchodzili Zaśnięcie Maryi (zaśnięcie, ponieważ nie było zgody wśród teologów, czy Maryja trafiła do nieba za życia, czy po śmierci). Nazwa Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny pojawiła się później. W stuleciu VI w Konstantynopolu ustalono uroczystości na 15 sierpnia. Od tego czasu święto jest stałe, czyli przypada każdego roku na ten sam dzień. W Europie obchodzone jest od wieku VII.
Cześć i kult Maryi wziętej to nieba był od zawsze bardzo mocny wśród katolików i objawiał się w najistotniejszych formach. Pod wezwaniem Wniebowziętej Najświętszej Maryi Panny wzniesiono niezliczone świątynie, powołano kilka zakonów.
Akt wzięcia do nieba stał się często powtarzanym motywem ikonograficznym. Sięgali po niego wielcy malarze, a ich podniosłe dzieła ozdabiały kościoły. Dość przytoczyć wysoki prawie na 5 metrów obraz pędzla Rubensa z retabulum katedry w Antwerpii, malowidło Tycjana z nastawy ołtarzowej świątyni Santa Maria Gloriosa dei Frari w Wenecji (7 m wysokości), czy największe dzieło polskiej sztuki rzeźbiarskiej – ołtarz Wita Stwosza wykonany dla Mariackiego w Krakowie, przedstawiający scenę zaśnięcia, wniebowzięcia i ukoronowania Maryi.
Jest to zatem jedno z najstarszych i najważniejszych świąt maryjnych w kościele Katolickim. W całym kraju obchodzone jest uroczyście. W Kalwarii Zebrzydowskiej mają miejsce inscenizacje śmierci i wniebowzięcia Matki Boskiej. Na Jasnej Górze uroczystości mają charakter największego odpustu, a w tym roku zbiegają się z 300. rocznicą koronacji obrazu Matki Bożej Częstochowskiej.
Nie wszyscy chrześcijanie przyjęli dogmat lub wyznanie kultu Maryi wziętej do nieba. Odrzucają ją np. protestanci, ponieważ wzmianki o tym wydarzeniu nie znajdują w Piśmie Świętym. Wniebowzięcie jest więc niezgodne z zasadą teologiczną sola scriptura.
Matki Boskiej Zielnej i Święto Wojska Polskiego
15 sierpnia wierni przynoszą do kościoła – zgodnie z tradycją ludową – kwiaty, zioła i rośliny polne. To znak dziękczynienia za zebrane wiosną i latem plony. Stąd dzień nazywany jest świętem Matki Boskiej Zielnej.
15 sierpnia to poza tym rocznica Bitwy Warszawskiej, zwanej Cudem nad Wisłą, czyli kilkudniowej operacji wojskowej stoczonej w 1920 roku pomiędzy nacierającą na Warszawę Armią Czerwoną a Wojskiem Polskim. Była to decydująca bitwa wojny polsko-bolszewickiej, która pokrzyżowała sowietom plany podboju Europy.
Udaną kontrofensywę Polaków, poprowadzoną przed Józefa Piłsudskiego, niektórzy zawdzięczali wstawiennictwu Matki Boskiej. 15 sierpnia to również Święto Wojska Polskiego.
