Strajk rozpoczął się zajezdni autobusowej nr VII, a jego uczestnicy solidaryzowali się z robotnikami ze Stoczni Gdańskiej i przyjęli 21 wysuniętych tam postulatów jako swoje własne. W krótkim czasie do inicjatywy pracowników Zajezdni nr VII przyłączyła się nie tylko reszta miasta, ale praktycznie cały region – ówczesne województwa wrocławskie, legnickie, wałbrzyskie i jeleniogórskie.
17 sierpnia
Międzyzakładowy Komitet Strajkowy w Gdańsku formułuje listę 21 postulatów, którą otwiera żądanie utworzenia wolnych związków zawodowych.
18 sierpnia
Kierownictwo MKS decyduje o podaniu treści postulatów do publicznej wiadomości. Tablice z 21 postulatami umieszczone zostają na budynku portierni przy Bramie nr 2 Stoczni Gdańskiej im. Lenina.
19 sierpnia
Treść 21 postulatów przywozi do Wrocławia Zenon Pałka. We Wrocławiu pojawia się pierwsza ulotka stworzona i rozprowadzona była przez redakcję „Biuletynu Dolnośląskiego” szerzej informująca o strajku w Gdańsku.
20 sierpnia
Prawdopodobnie tego dnia Jerzy Janiszewski projektuje logo Solidarności. Po zaakceptowaniu projektu sto pierwszych plakatów rozklejono na terenie Stoczni Gdańskiej.
26 sierpnia
W Zajezdni nr VII przy ulicy Grabiszyńskiej, wśród pracowników schodzących z nocnej i zbierających się na dzienną zmianę, Tomasz Surowiec odczytuje listę 21 postulatów. Zapada decyzja o strajku. Paraliż komunikacji miejskiej powoduje, że informacja o strajku błyskawicznie dociera do wrocławian.
26 sierpnia
Około 6 rano pracownicy Zajezdni blokują autobusami wjazd do Zajezdni nr VII. Przewodniczącym komitetu strajkowego zostaje Jerzy Piórkowski. We Wrocławiu rozpoczyna się strajk, a do pozostałych zajezdni wysyłani są delegaci strajkujących. Do południa we Wrocławiu stanęły autobusy i tramwaje..
26 sierpnia
W Zajezdni powołany zostaje Międzyzakładowy Komitet Strajkowy. W chwili powstawania – oprócz MPK – było w nim reprezentowanych kilka zakładów pracy. Liczba zakładów rośnie z każdym dniem.
27 sierpnia
Pierwszy komunikat MKS informuje o poszerzeniu komitetu do 24 zakładów pracy. Mimo zapewnień władz, że ma Wybrzeżu podpisano porozumienia, na Grabiszyńskiej nie podjęto decyzji o zakończeniu strajku.
27 sierpnia
Otuchy strajkującym dodaje Roman Kołakowski, który daje w Zajezdni koncert poezji Miłosza.
28 sierpnia
Wrocławskiemu MKS udało się nawiązać połącznie telefoniczne z Gdańskiem. Odbyto rozmowę z Lechem Wałęsą informując o wydarzeniach we Wrocławiu i wyrażając solidarność. Pod koniec dnia MKS w Zajezdni liczył już 51 zakładów pracy.
29 sierpnia
Mszę święta dla strajkujących w zajezdni i gromadzących się pod bramą wrocławian odprawia ksiądz Stanisław Orzechowski, duszpasterz akademicki z kościoła św. Wawrzyńca. MKS zrzesza już 97 zakładów.
30 sierpnia
Trwają rozmowy strajkujących z komisją rządową. Do Gdańska wyrusza delegacja wrocławskiego MKS w celu przywiezienia dokumentu potwierdzającego ewentualne podpisanie porozumień. Strajk obejmuje kolejne miasto – Wałbrzych – w MKS zrzeszone są już 133 zakłady pracy.
31 sierpnia
Ks. Stanisław Orzechowski odprawia przed Zajezdnią mszę świętą. Po mszy dla strajkujących koncert dają soliści i orkiestra Opery Wrocławskiej pod dyrygenturą Roberta Satanowskiego. W sali BHP stoczni zostało podpisane porozumienie pomiędzy MKS oraz delegacją rządową. Strajk w Gdańsku dobiegł końca. Wieczorem Zajezdnię wizytuje wojewoda Janusz Owczarek, który próbuje nakłonić strajkujących do zakończenia strajku. Efektem rozmów jest podpisanie deklaracji wojewody, że strajkujący i ich rodziny nie będą represjonowane po strajku.
1 września
Z Gdańska do Wrocławia powraca delegacja MKS z tekstem Porozumień Gdańskich. We Wrocławiu gwarancje bezpieczeństwa dla strajkujących podpisuje wojewoda Janusz Owczarek. Jerzy Piórkowski ogłasza koniec strajku. Autobusy wyjeżdżają w miasto. Finalnie, we wrocławskim MKS było 176 zakładów pracy.
