7 listopada 1893 roku, po zaledwie dwóch latach budowy, został konsekrowany kościół, który obecnie jest świątynią parafii p.w. św. Henryka we Wrocławiu. Konsekracji świątyni dokonał ówczesny biskup Breslau kard. Georg Kopp.
Po 120 latach, uroczystości dziękczynne odbędą się 10 listopada o godzinie 13.00 pod przewodnictwem metropolity wrocławskiego abp. Józefa Kupnego. – Chcemy w tym dniu podziękować Bogu oraz wszystkim, dzięki którym świątynia powstała i ciągle staje się piękniejsza – mówi proboszcz parafii ks. Krzysztof Mak. – Chciałbym także w sposób szczególny wyrazić wdzięczność wszystkim parafianom, bo dzięki ich ofiarności możemy odnawiać nasz kościół – dodaje proboszcz. Oprócz uroczystej Eucharystii, w parafii zorganizowano konkurs plastyczny dla najmłodszych. Przy kościele stanie także w najbliższym czasie makieta, która będzie przedstawiać świątynię w najdrobniejszych szczegółach.
Kościół parafii p.w. św. Henryka jest umiejscowiony w szczególnym miejscu, w bliskim sąsiedztwie dworców PKP i PKS, co sprawia, że odwiedzają go nie tylko parafianie czy nawet wrocławianie. – W sąsiedztwie mamy także Powiatowy Urząd Pracy, NFZ i szpital i budynki uniwersyteckie co również sprawia, że na chwilę modlitwy przychodzą ludzie w różnych potrzebach i trudnościach życiowych – mówi ks. Krzysztof Mak. – Dzięki temu, że mamy przed kościołem linię tramwajową na ul. Glinianej, zdarzył się raz ślub, na który para młoda razem z gośćmi przyjechała zabytkowym tramwajem – wspomina ks. Mak.
Budowla została wzniesiona w stylu neogotyckim według projektu Josepha Ebersa. Po oblężeniu Festung Breslau kościół uległ zniszczeniu w 60 proc. wraz z plebanią i domem parafialnym. Prace związane z odbudową rozpoczęły się już w 1948 roku, kiedy naprawiono dach na kościele. W 1953 r. dźwignięto z ruin część ściany prezbiterium, dwie kaplice oraz wieżyczkę przyporową. W latach 1955-56 odbudowano fasadę kościoła i jego wieżę, które podwyższono oraz zakrystię. W 1958 r. przystąpiono do budowy więżby dachowej nad prezbiterium, zakrystią i kaplicami. W latach 1960-61 odnowiono i otynkowano prezbiterium, uruchomiono centralne ogrzewanie i zakupiono nowe organy. Pięć lat później wprawiono rozetę z pamiątkowym witrażem.
W 1968 r. rozpoczęto remont dachu, wymieniono spróchniałe belki i krokwie kościoła. Wieżyczki pokryto blachą miedzianą. Pomalowano kościół i zamontowano witraże. Remont ukończono w końcu listopada 1969 r. Od 19 września 1982 roku, rozpoczęto restaurację dachu na kaplicach bocznych kościoła i wymianę witraży. Jako pierwszy założono witraż św. Stanisława Kostki. Rok później zamontowano drugi witraż - św. Maksymiliana Kolbego. Kolejny witraż wstawiono jesienią 1986 roku na upamiętnienie pielgrzymki Jana Pawła II. W tym czasie także pokryto wieżyczki blachą miedzianą i pomalowano kościół wewnątrz. Przeprowadzono konserwację ławek i renowację stacji drogi krzyżowej, wstawiono wszystkie nowe okna i boczne witraże.Wiosną 1989 roku rozpoczęły się prace przy przebudowie organów. Założono też dwa boczne witraże na chórze. Organy poświęcił dwa lata później kard. H. Gulbinowicz. W 1992 rozpoczęto przebudowę prezbiterium. Natomiast 20 lat temu – w stulecie kościoła i parafii zostały założone witraże w prezbiterium przestawiające św. Henryka, św. Alberta Chmielowskiego i św. Rafała Kalinowskiego. Poświęcił je ówczesny nuncjusz apostolski w Polsce ks. abp Józef Kowalczyk. Od 1997 roku parafian na modlitwę wzywają trzy nowe dzwony. Największy nosi imię Jan Paweł II i waży 970 kg. Średni nosi imię Św. Henryk i waży 580 kg a najmniejszy - św. Kazimierz - waży „zaledwie” 290 kg. W tym samym roku pojawiły się kolejne witraże: bł. Anieli Salawy, bł. Karoliny Kózkówny, św. Kazimierza oraz dwa pamiątkowe. W 2003 roku kard. Gulbinowicz dokonał poświecenia zrekonstruowanych hełmów na wieżach kościelnych oraz całkowicie wymienionego pokrycia dachowego na kościele. Tak zniknęły ostatnie ślady zniszczeń drugiej wojny światowej.
W tej chwili remont przechodzi zachodnia wieża. Remont jest współfinansowany przez Gminę Wrocław.
