Profesor Steinhaus był bohaterem i autorem wielu anegdot. Kiedyś na jego wykład przyszło tylko dwóch słuchaczy. Powstał problem - wykład w tak nielicznym gronie?. Matematyk orzekł jednak: Tres faciunt collegium (troje czyni kolegium) i wykład się odbył. Następnym razem, kiedy na sali był tylko jeden student, profesor spokojnie rozpoczął wykład. Wtedy student zaprotestował: - Ale przecież jest nas tylko dwóch? Steinhaus odpowiedział: - Bóg jest obecny zawsze i wszędzie.
W piątkowe (28 lutego) popołudnie collegium na wrocławskim Ratuszu było bardzo liczne i nobliwe. Przede wszystkim rektorzy uniwersytetu i politechniki, uczelni, które kontynuowały tradycje lwowskiej szkoły matematycznej po przenosinach Hugona Steinhausa z Uniwersytetu Jana Kazimierza nad Odrę w roku 1945.
Rektor Marek Bojarski powiedział, że gdy w roku 1950 władze polityczne oddzieliły politechnikę od uniwersytetu, profesor Hugo Steinhaus był elementem nadal spajającym obie uczelnie. A rektor Tadeusz Więckowski przypomniał, że na politechnice prężnie działa Centrum Hugona Steinhausa.
Uczniowie Hugona Steinhausa, dziś nestorzy wrocławskiej matematyki, profesorowie Bolesław Gleichgewicht, Józef Łukaszewicz i Roman Duda ze swadą i wzruszeniem wspominali swojego nauczyciela, podkreślając niezwykłe walory tej postaci matematyka – humanisty bardzo dbającego o piękną, choć przede wszystkim logiczną polszczyznę. Znajdował czas na zabawy literackie. Starsi panowie profesorowie przytoczyli z pamięci limeryk orientalny:
Pewien Hindus z Bombaju
Golił się, jadąc w tramwaju.
Wszyscy się bardzo dziwili
I pytali, czy to w Bombaju
Jest w zwyczaju
Golić się w tramwaju?
Popiersie Hugona Steinhausa jest 27 rzeźbą (z marmuru sławniowickiego) Galerii Sławnych Wrocławian w Sali Mieszczańskiej Starego Ratusza.
AM
Hugo Steinhaus - (14 I 1887-25 II 1972), matematyk, profesor uniwersytetów we Lwowie (1920-1941) i Wrocławiu (1945-1961) oraz University of Notre Dame w stanie Indiana (1961-1962) i University of Sussex (1966), członek PAU (od 1945) i PAN (od 1952), a także wielu międzynarodowych towarzystw naukowych i zagranicznych. Współtwórca tzw. lwowskiej szkoły matematyki. Autor prac (ponad 170 pozycji) z dziedziny analizy matematycznej, teorii prawdopodobieństwa, statystyki matematycznej i jej zastosowań. Popularyzator matematyki - książki: Czym jest, a czym nie jest matematyka (1923), Kalejdoskop matematyczny (1938), Sto zadań (1958), Orzeł czy reszka (1961). Założyciel czasopism Studia Mathematica (1929, wraz z S. Banachem) i Zastosowania matematyki (1953). Wiele jego prac ma zasadnicze znaczenie w ścisłych sformułowaniach podstaw rachunku prawdopodobieństwa opartego na teorii miary i teorii mnogości. Wśród prac wiele miejsca zajmowały zastosowania matematyki do różnych dyscyplin, m.in. biologii, medycyny, statystyki.
