ROK 2016 – prof. EDWARD CHLEBUS
Urodził się w 1948 r. Tytuł mgra inż. uzyskał w 1972 r., doktora nauk technicznych – w 1978 r., dra habilitowanego w 1993 r. Prof. Nadzwyczajnym PWr został w 1996 r., a prof. tytularnym jest od 2000 r. Absolwent studiów podyplomowych Szkoły Biznesu CSU w Connecticut (1994). Od 2002 r. – kierownik Zakładu Obrabiarek, Automatyzacji i Organizacji Produkcji, w którym obecnie realizowanych jest 12 projektów badawczych i rozwojowych. Organizator i kierownik laboratoriów: CAD/CAM i Rapid Prototyping/Rapid Tooling/Reverse Engineering w Instytucie Technologii Maszyn i Automatyzacji. Dyrektor instytutu w latach 1993-1999 oraz 2005-2008. Dziekanem Wydziału Mechanicznego został w 2008 r. W tym samym roku objął również funkcję prezesa Dolnośląskiego Parku Innowacji i Nauki.
Zainteresowania i dorobek naukowy prof. Chlebusa mieszczą się w następujących obszarach: Projektowanie, techniki CAx – zagadnienia metodologii projektowania, ze szczególnym uwzględnieniem wspomagania technikami komputerowymi (temat monografii rozprawy habilitacyjnej). Rozwinięta metodologia oraz opracowane programy komputerowe znalazły szczególne zastosowanie w projektowaniu układów nośnych obrabiarek; Rozwój produktu i modelowanie procesów wytwórczych – prace naukowe skupiały się głównie na opracowywaniu strukturalnego modelu produktu i procesów jego wytwarzania, wariantowania struktury produktu, w ostatnich latach technologiami rapid prototyping-rapid tooling – technologie RP/RT; Zarządzanie i inżynieria produkcji – badania i analiza przepływu informacji w zarządzaniu przedsiębiorstwem produkcyjnym, zwłaszcza w obszarach projektowania, technicznego przygotowania produkcji oraz planowania i sterowania produkcją; integracja funkcjonalna przedsiębiorstwa oraz modelowanie i projektowanie przepływu procesowo zorientowanych danych procesów produkcyjnych; modelowanie oraz symulacja i optymalizacja procesów wytwórczych i produkcyjnych w systemowo zintegrowanym środowisku przedsiębiorstwa.
Prof. Chlebus zajmuje się też opracowaniem metod i algorytmów dla systemów PDM/PLM przeznaczonych dla zarządzania produkcją w MSP oraz w korporacyjnie zorganizowanych holdingach wytwórczych.
ROK 2016 – Prof. MAREK SAMOĆ
Urodzony w 1951 r. w Kaliszu – chemik, kierownik Katedry Inżynierii i Modelowania Materiałów Zaawansowanych na Wydziale Chemicznym Politechniki Wrocławskiej.
Marek Samoć rozpoczął karierę naukową na Wydziale Chemii Politechniki Wrocławskiej, na którym otrzymał stopień doktora i doktora habilitowanego. W czasie stażu podoktorskiego w National Research Council of Canada na przełomie 1979/80 r. zdobył doświadczenie w pracy z laserami i skoncentrował się na badaniu oddziaływań światła laserowego z materią. W latach 80-tych prowadził badania w Dartmouth College i na Uniwersytecie Stanowym w Buffalo (USA). Od 1991 do 2008 r. pracował w Centrum Fizyki Laserowej Australijskiego Uniwersytetu Narodowego w Canberze (Australia). Współtworzył tam grupę prowadzącą pionierskie badania nieliniowych właściwości optycznych związków metaloorganicznych.
W 2008 r. wrócił do swojej macierzystej uczelni, gdzie dzięki grantowi otrzymanemu w ramach programu WELCOME Fundacji na rzecz Nauki Polskiej stworzył nową prężną grupę badawczą.
Laureat wielu prestiżowych grantów, m.in. MISTRZ (2013) Fundacji na rzecz Nauki Polskiej oraz MAESTRO Narodowego Centrum Nauki.
Profesor Marek Samoć jest specjalistą w dziedzinie chemii fizycznej, zaangażowanym w badania nad nowymi materiałami dla optoelektroniki i fotoniki. Materiały takie składają się z obiektów o rozmiarach nanometrycznych, których organizacja strukturalna może być ściśle kontrolowana. Dzięki kontrolowaniu nieliniowych własności optycznych nanomateriałów przez zewnętrzne bodźce można budować systemy logiki cząsteczkowej lub czujniki.
Osiągnięcia badawcze prof. Marka Samocia mają głębokie znaczenie praktyczne. Dzięki odkrytym przez niego efektom, nowe materiały dla zastosowań w fotonice mogą usprawnić przesyłanie i przetwarzanie informacji, ogniwa elektryczne trzeciej generacji mogą być tańsze, wydajniejsze i bardziej ekologiczne. Potencjalne zastosowania nanofotoniki w medycynie to diagnostyka nowotworów, dostarczanie leków bezpośrednio do chorych komórek, postęp w terapii fotodynamicznej, w której lekarstwo jest aktywowane światłem, oraz wykrywanie złogów amyloidowych, które powodują chorobę Alzheimera.
Prof. Marek Samoć konstruuje również zaawansowane i unikalne w skali światowej urządzenia do pomiarów optycznych. Instrumenty te stanowią wyposażenie utworzonej przez profesora pracowni fizyki laserowej, która jest jednym z wiodących ośrodków badawczych w optyce nieliniowej na świecie.
Prace prof. Marka Samocia z dziedziny chemii nanomateriałów publikowały m.in. czasopisma „Nano Letters” i „Advanced Materials”. Artykuły te były cytowane ponad 7 tysięcy razy, co umieszcza profesora w gronie 20 najczęściej cytowanych polskich chemików.
ROK 2017 – prof. ANDRZEJ PĘKALSKI
Polski fizyk, dr hab., profesor zwyczajny Instytutu Fizyki Teoretycznej Wydziału Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1960 ukończył studia na Uniwersytecie Wrocławskim. Obronił pracę doktorską, następnie uzyskał stopień doktora habilitowanego. 29 listopada 1989 nadano mu tytuł profesora w zakresie nauk fizycznych.
Piastował funkcję profesora zwyczajnego w Instytucie Fizyki Teoretycznej na Wydziale Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Wrocławskiego oraz członka Komitetu Fizyki na III Wydziale Nauk Matematycznych, Fizycznych i Chemicznych Polskiej Akademii Nauk.
ROK 2018 – prof. JERZY JASIEŃKO
Pracownik naukowo-badawczy Politechniki Wrocławskiej, nauczyciel akademicki na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego, nauczyciel akademicki na Wydziale Architektury, Prorektor ds. Ogólnych (2016-2020)
OBSZARY DZIAŁALNOŚCI NAUKOWEJ
Konserwacja konstrukcyjna, naprawy, wzmacnianie konstrukcji zabytkowych: ceglanych, kamiennych, drewnianych i betonowych; modelowanie numeryczne konstrukcji historycznych; analizy odkształceń i naprężeń w konstrukcjach historycznych; materiały historyczne – ceramika, drewno, kamień, zaprawy, beton; diagnostyka i monitoring zachowań statycznych obiektów zabytkowych; doktryny konserwatorskie; przekształcenia obiektów historycznych; konstrukcje z drewna klejonego warstwowo.
DOROBEK ZAWODOWY
Ponad 200 ekspertyz, projektów, konsultacji związanych z konserwacją konstrukcyjną i wzmacnianiem obiektów historycznych, w tym: Zamek w Kamieńcu Ząbkowickim, Zamek w Ząbkowicach Śląskich, Zamek w Gniewie, Klasztor w Lubiążu, Aula Leopoldina – Uniwersytet Wrocławski, Muzeum Architektury we Wrocławiu, Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju, Zamek Książąt Pomorskich w Darłowie, Kościół pw. Przemienienia Pańskiego w Poznaniu, Zamek w Kliczkowie, Zamek w Wojanowie, Zamek we Wleniu, Archikatedra Wrocławska, Dworzec w Poznaniu, Kościół pw. św. Doroty, Stanisława i Wacława we Wrocławiu, Kościół w Barn (Holandia), Kopuła Pompeo Ferrariego w klasztorze Owińskach, kopuła Brunelleschiego w katedrze Santa Maria del Fiore we Florencji, Zespół Pałacowo-Folwarczny w Chróstniku, Katedra pw. św. Jakuba Starszego w Olsztynie, Kościół Pokoju w Świdnicy, Dwór Sarny w Kotlinie Kłodzkiej, obiekty muzeum obozu niemieckiego, hitlerowskiego Gross-Rosen oraz obiekty ceglane neogotyckie, zabytkowe kościoły ceglane, kamienne i drewniane na terenie całej Polski.
ROK 2019 – prof. dr hab. inż. Tadeusz Luty
Były rektor Politechniki Wrocławskiej, inicjator Wrocławskiego Centrum Akademickiego i wielu innych projektów uhonorowany za wielowymiarowe działania na rzecz środowiska akademickiego.
ROK 2020 – prof. ANDRZEJ GÓRSKI
Kierownik Samodzielnego Laboratorium Bakteriofagowego w Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej im. L. Hirszfelda Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu, Przewodniczący Komisji ds. Etyki w Nauce PANSpecjalista chorób wewnętrznych - jego kierunkowa specjalizacja to immunologia kliniczna.Od 1999 do 2007 roku był dyrektorem Instytutu Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN im. L. Hirszfelda we Wrocławiu.Zajmował stanowisko Rektora (1996-1999) oraz Prorektora ds. Nauki i Współpracy z Zagranicą (1993-1996) Warszawskiego Uniwersytetu MedycznegoPełnił także funkcję Konsultanta Krajowego w dziedzinie Immunologii Klinicznej - od 1993 do 2001 roku. W latach 1990-1996 był Przewodniczącym Komitetu Immunologii PAN.Zasiada w Radzie Redakcyjnej „Science & Engineering Ethics” oraz jest Redaktorem Naczelnym „Archivum Immunologiae et Therapiae Experimentalis”.
Jest członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk oraz członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności. W latach 2011-2016 był członkiem European Group on Ethics in Science and New Technologies. W 2018 roku znalazł się na liście stu najbardziej wpływowych osób w polskiej medycynie.
ROK 2020 – prof. TADEUSZ TRZISZKA
Zootechnik, technolog żywności i żywienia, nauczyciel akademicki, profesor nauk rolniczych, rektor Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu w kadencji 2016–2020.
Jego specjalnością naukową jest technologia drobiu i jaj, a w szczególności projektowanie i technologie procesowe w przemyśle jajczarskim. Ma na koncie ponad 400 pozycji naukowych, w tym 150 prac twórczych oraz 15 podręczników i monografii.Jako kierownik projektu badawczego OVOCURA, który polegał na wyodrębnieniu z jaj komponentów biomedycznych, pomocnych w leczeniu i zapobieganiu chorobom, odkrył wraz z zespołem w żółtku jaja m.in. kompleks białek Yolkina, hamujący rozwój choroby Alzheimera, mający znaczenie w leczeniu chorób otępienia mózgu i zaburzenia nastroju.
Współtworzył konsorcjum FoodNexus, które wygrało konkurs na utworzenie w Polsce KIC Food4Future, czyli europejskiego centrum transferu wiedzy i innowacji "Żywność dla przyszłości". Częścią konsorcjum jest Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu oraz kilkudziesięciu producentów żywności z całej Polski.Był również pracownikiem naukowym Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Maszyn dla Przemysłu Mięsnego i przewodniczącym rady naukowej tej instytucji. Powołany m.in. w skład Komitetu Nauk o Żywności Polskiej Akademii Nauk.Członek m.in. World's Poultry Science Association, Polskiego Towarzystwa Technologów Żywności, Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego oraz Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1995) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002).
ROK 2020 – prof. JAN HARASIMOWICZ
Historyk sztuki i kultury, specjalizujący się w historii sztuki nowożytnej, sztuce renesansu i manieryzmu; profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki, związany z uczelniami we Wrocławiu i Toruniu. Kierownik Zakładu Historii Sztuki Renesansu i Reformacji UWr. Od 2010 roku Dyrektor Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego. Posiada wielki dorobek naukowy w zakresie badań nad sztuką kościelną epoki nowożytnej, zarówno protestancką, jak i katolicką. Jego wykłady na temat protestanckiego budownictwa kościelnego, ikonografii nowożytnej sztuki kościelnej, relacji miedzy sztuką i polityką, wygłaszane są od ponad 20 lat na licznych uczelniach w różnych krajach i były publikowane w pracach zbiorowych i prestiżowych czasopismach w Anglii, Australii, Austrii, Czechach, Danii, Francji, Niemczech, Szwecji, Stanach Zjednoczonych Ameryki i we Włoszech.
Jest członkiem Komisji Historii Kultury Komitetu Nauk Historycznych PAN, prezesem Polskiego Towarzystwa Badań Reformacji, członkiem Rady Naukowej Muzeum Narodowego w Szczecinie, Polsko-Niemieckiej Grupy Roboczej Historyków Sztuki i szeregu innych Instytucji w Görlitz, Moguncji, Dreźnie i Stuttgarcie oraz uczestnikiem wielu międzynarodowych projektów badawczych i edytorskich. W 2004 roku został laureatem Nagrody Kulturalnej Dolnej Saksonii.
Na tegoroczną edycję konkursu wpłynęło dziesięć kandydatur.
Kapituła w składzie prof. Cezary Madryas, prof. Adam Jezierski i prof. Piotr Kielan, na posiedzeniu, któremu przewodniczył dr Jacek Ossowski (sekretarz Rady ds. Szkolnictwa Wyższego i Nauki przy Prezydencie Wrocławia), zawnioskowała o przyznanie Wrocławskiej Nagrody Naukowej trzem Laureatom:
- Prof. dr hab. Andrzejowi Górskiemu
- Prof. dr hab. inż. Tadeuszowi Trziszce
- Prof. dr hab. Janowi Harasimowiczowi
Uroczyste wręczenie Nagrody przez Prezydenta Wrocławia odbyło się 30 września, podczas środowiskowej Inauguracji Roku Akademickiego w Oratorium Marianum.
ROK 2021
prof. Jan Biliszczuk – autor i projektant Mostu Rędzińskiego, nazywanego także mostem XXI wieku
prof dr hab. Lechosław Latos–Grażyński – uczony o ogromnym dorobku, kierującemu wrocławskim oddziałem PAN
Wrocławska Nagroda Naukowa Prezydenta Wrocławia, przyznawana jest od 2016 roku. Otrzymują ją wybitni uczeni, których praca naukowa i dorobek badawczy w sposób szczególny przyczyniają się do integracji wrocławskiego środowiska akademickiego. Projekt prowadzi Wrocławskie Centrum Akademickie.
- W tym roku, Prezydent Wrocławia Jacek Sutryk, kierując się rekomendacją Kapituły złożonej z osobistości wrocławskiej nauki, przyznał Nagrodę dwóm wybitnym wrocławskim naukowcom: prof. dr hab. inż. Janowi Biliszczukowi z Politechniki Wrocławskiej, autorowi i projektantowi Mostu Rędzińskiego, nazywanego także mostem XXI wieku oraz prof. dr hab. Lechosławowi Latos - Grażyńskiemu z Uniwersytetu Wrocławskiego, uczonemu o ogromnym dorobku, kierującemu wrocławskim oddziałem PAN - mówi dr Jacek Ossowski, przewodniczący Kapituły Wrocławskiej Nagrody Naukowej.
Prof. dr hab. Lechosław Latos-Grażyński
Jego kariera naukowa związana jest z Wydziałem Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego. Prowadzi on prace nad chemią porfiryn i jej analogów. Koncentruje się obecnie nad karbaporfirynami w tym nad odwróconą porfiryną. (izomer porfiryny z przestawionymi atomami azotu węgla). Znaczące są badania nad problematyką aromatyczności porfirynoidów w tym nad aromatycznością makrocykli o topologii Möbiusa. Jego badania dotyczą syntezy nowych porfirynoidów oraz ich chemii koordynacyjnej metaloorganicznej. Szczególną wagę poświęcił on spektroskopii 1H NMR molekuł paramagnetycznych. Umożliwiło to zbadanie stanów aktywnych hemoproteidów tak istotnych dla procesu aktywacji diitlenu.
Podczas uroczystej inauguracji roku akademickiego w Oratorium Marianum, laudacje na cześć Laureatów wygłosili: rektor Politechniki Wrocławskiej prof. Arkadiusz Wójs i prof. Przemysław Wiszewski - rektor Uniwersytetu Wrocławskiego.
Prof. dr hab. inż. Jan Biliszczuk
Od 1972 roku pracuje na Politechnice Wrocławskiej. Autor lub współautor ponad 300 publikacji z zakresu inżynierii mostowej (ponad 50 w języku angielskim), w tym monografii i podręczników. Pomysłodawca, Przewodniczący Rady Programowej oraz Redaktor Wrocławskiej Serii Wydawniczej Inżynierii Mostowej, w cyklu której ukazało się 13 tomów prezentujących nowoczesne rozwiązania konstrukcyjne w mostownictwie. Jest projektantem ponad 50 obiektów mostowych, w tym obiektów innowacyjnych w skali światowej, jak np. kładka dla pieszych w drewna klejonego nad Dunajcem w Sromowcach Niżnych (2006) – obiekt o najdłuższym w swojej klasie przęśle na świecie oraz oryginalnie ukształtowany most Rędziński we Wrocławiu (2011) nominowany do nagrody fib2014.
Jest propagatorem, na forum krajowym i światowym, polskiej myśli inżynierskiej. Wystąpił w trzech filmach dokumentalnych promujących polską inżynierię, udzielił kilkudziesięciu wywiadów i wypowiedzi prasowych oraz radiowo-telewizyjnych. Podsumowaniem działalności w tym obszarze jest książka jego autorstwa „Mosty w dziejach Polski”, której anglojęzyczna wersja ukaże się jeszcze w tym roku.
ROK 2022
prof. Michał Jędrzejewski
prof. Aleksander Weron
Rok 2023
Prof. dr. hab. Grażyna Pstrokońska-Nawratil
Prof. dr. hab. Jan Miodek