Po sierpniowych deszczach fani grzybobrania wyruszyli na łowy. Nic dziwnego, okolice Wrocławia obfitują w lasy: Ślęża i okolice, Góry Sowie, Góry Bardzkie, Złote, Sudety i Karkonosze w niższych partiach (poza Parkiem Narodowym), całe Pogórze Sudeckie, okolice Twardogóry i Milicza.
Kozaki przy brzozach, a maślaki w zagajnikach
Jakie najczęściej można tam znaleźć gatunki grzybów? – W naszych lasach najczęściej spotykamy kozaki, kanie, prawdziwki, maślaki i podgrzybki. Czasem rydze i wiele innych rzadszych gatunków, ale to już zależy od warunków atmosferycznych i konkretnego siedliska – wylicza dr inż. Włodzimierz Kita z Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.
Koźlarz pomarańczowo-żółty, fot. Włodzimierz Kita
Są pewne reguły, w jakich miejscach szukać poszczególne grzyby. – Czerwone kozaki częściej występują wokół osik, kozaki przy brzozach, podgrzybki w lasach sosnowych i świerkowych, a maślaki w zagajnikach, młodnikach sosnowych – tłumaczy.
Trzeba również pamiętać, że w przypadku upraw leśnych do 4 metrów wysokości, nie wolno tam wchodzić – jest to bowiem wykroczenie (art. 151 Kodeksu wykroczeń). Podobnie wjazd samochodem czy motocyklem do lasu jest karany mandatem lub grzywną.
Rydz, fot. Włodzimierz Kita
Bezpieczne zbieranie
Przede wszystkim zbieramy tylko te grzyby, które znamy. Jeśli nigdy wcześniej tego nie robiliśmy, nie wystarczy tylko poradnik. Należy wybrać się na grzybobranie z osobą, która się na tym zna. Ważne jest też, do czego je wkładamy.
– Do koszyków, papierowych toreb czy łubianek. Pamiętajmy, nigdy do toreb foliowych, bo wtedy grzyby się duszą i wytwarzają się szkodliwe dla zdrowia substancje, przez co jadalne grzyby stają się trujące – przestrzega dr inż. Włodzimierz Kita.
Dr inż. Włodzimierz Kita pokazuje trującego muchomora sromotnikowego, a w kółku ten sam okaz, lecz młodszy. Może być zielony, fot archiwum prywatne
Ważne, by zbierać starsze owocniki, które wykształciły cechy właściwe dla gatunku – kolor, zapach czy kształt. Nie przewracamy grzybów, których nie zbieramy. Nie rozgrzebujemy runa w poszukiwaniu młodych, niewykształconych owocników.
Nasz ekspert radzi, że jeśli słabo znamy się na grzybach, bezwzględnie unikajmy grzybów blaszkowych. Zjedzenie muchomora sromotnikowego będzie prawdopodobnie naszym ostatnim posiłkiem w życiu... Jego odmiana wiosenna jest biała, dlatego można go pomylić z pieczarką. Muchomor sromotnikowy rośnie przez cały sezon, od wiosny do jesieni. Teraz jest go w lasach wszystkich typów i we wszystkich rejonach zatrzęsienie.
– Odróżniając grzyby jadalne od trujących, między bajki można włożyć wszelkie „domowe”, „sprawdzone”, „pewne” sposoby, takie jak czernienie srebrnej łyżeczki czy piekący smak – zaznacza mykolog.
I podaje przykład śmiertelnie trującego muchomora sromotnikowego, który ma według opisu z klucza do oznaczania „smak łagodny i słodkawy”. Jednym słowem jest to grzyb smaczny. Mitem jest również, że można pomylić muchomora sromotnikowego z kanią. Jeśli ktoś ich nie rozróżnia, nie powinien zbierać grzybów wcale. Kania jest koloru orzechowobeżowego i ma na trzonie pierścień (przesuwny), zaś muchomor jest biały, zielonkawo-biały czy zgniło-zielono-biało brązowawy i ma „falbankę” przyrośniętą do trzonu.
