Najnowsza produkcja Chrisa Baldwina jest zamknięciem kwartetu "Flow". Tym razem historię Wrocławia opowiadają trzy kobiety, wrocławianki z różnych pokoleń. Ostatnie przedstawienie „Niebo” odbywa się na płycie Hali Stulecia i jest domknięciem tego, co zobaczyliśmy podczas „Mostów”, „Przebudzenia” i „Flow”. Czwarta część opowieści o Wrocławiu jest być może najprostsza, w porównaniu z trzema pozostałymi, ale także najbardziej zrozumiała i poruszająca. Widzowie reagują na to, co dzieje się w „Niebie” spontanicznie i szczerze.
Trzy kobiety
Historię opowiadają trzy bohaterki – Nina, Anna i Maria. W mieście, w którym mieszkają szewcy, ślusarze, prawnicy, lekarze, nauczyciele, dekarze, piekarze i kominiarze mieszka Nina. Jest kucharką w niemieckim Breslau, która robi najlepszy w mieście czulent. Kocha też cyrk, w którym spotyka ukochanego akrobatę. Rodzi im się córka Anna. Wojenna zawierucha rozdziela matkę i córkę, już nigdy się nie spotkają. Kończy się wojna, kończy się czas Breslau. Do Wrocławia przyjeżdżają nowi mieszkańcy. Anna poznaje Józefa, który, wbrew wszystkim, widzi w niej swoją ukochaną, a nie Niemkę. Zakładają rodzinę, na świat przychodzi Maria. Jej życie przypada na lata 80. ubiegłego wieku, na czas protestów i walki o demokrację. Po płycie krążą Duchy Wrocławia, Maria przemawia do ludzi, gdy nagle pojawia się oddział ZOMO. Protestujący krzyczą „Demokracja”, są oklaskiwani przez publiczność, która przyłącza się do okrzyków. Maria kończy studia, jest architektką, pracuje dla swojego miasta.
Pamiętajmy skąd jesteśmy
- Jestem Żydówką, Niemką, Ukrainką i Polką – deklaruje. W tym stwierdzeniu zamyka się historia Wrocławia, którą chciał uwypuklić Chris Baldwin – historia miasta wielu narodowości, wielu kultur. I nie chodzi tu o to, że mieszkańcy Wrocławia dziś są dość jednorodni kulturowo, ale chodzi o pamięć, której są strażnikami. Znając historię swojego miasta są bardziej otwarci na innych, tolerancyjni, szanują wolność drugiego człowieka. A jeśli tacy jeszcze nie są, to dzięki tej wiedzy mają szansę takimi się stać. Przesłanie „Nieba” jest być może idealistyczne, ale nie zakłóca go nadmiar projekcji wideo, akrobacji, czy efektów świetlnych. W spektaklu występują przede wszystkim wrocławianie – całe rodziny, ludzie w różnym wieku, którzy zaangażowali się z entuzjazmem w widowisko. Tę szczerość widać w każdej scenie. Baldwinowi nie chodzi bowiem o efekt „Wow”, ale o to, by nam przypomnieć o wartościach, o których tak łatwo zapominają dziś niektórzy politycy. I myślę, że to mu się udało i nie rozczarował wrocławian.
Reżyser i autor scenariusza Chris BaldwinDyrygent i kierownik muzyczny części dotyczącej FLOW Alan UrbanekKompozytor i kierownik muzyczny części dotyczącej PRZEBUDZENIA Paweł RomańczukReżyser światła i reżyser kreatywny oprawy multimedialnej Paweł"Spider"PająkProjektant video-projekcji Piotr MaruszakKostiumy Mateusz Stępniak, Anna Chadaj
OBSADAMUZYCY: Orkiestra Akademii Beethovenowskiej, Absolwenci i studenci Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu, członkowie The Jerusalem Academy's Mendy Rodan Symphony Orchestra, Hanna Sosnowska – solistka
CHÓRZYŚCI: Chór Ars Cantandi Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiukierownik artystyczny – Anna Grabowska-Borys, Chór Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, Chór Gaudium Uniwersytetu Wrocławskiego
GŁÓWNI AKTORZY: Martyna Matoliniec, Teresa Kowalik, Antoni Michalski, Patryk Stolarz, Renata Kościelniak, AKROBACI: Paweł Pater, Jacek Marks, Martyna Pytel, Daria Rabenda, Sebastian Frodyma
