Pierwsze wzmianki o alei prowadzącej z Rynku na południe miasta – w stronę Świdnicy, pochodzą z początków XIV wieku. Kronikarze wspominali o Swidnische Gassin (Świdnickim gościńcu), potem kilkusetmetrowy trakt nazywany był Schweidnitzer Gasse, ale ostatecznie w XIX wieku przyjęła się nazwa Schweidnitzer Strasse. Po II wojnie Polacy zachowali historyczną nazwę, tylko na moment w latach 50. przechrzczoną ją na Stalinogrodzką, jednak od 1957 r. jest ulicą Świdnicką.
Dzisiaj ma niewiele ponad kilometr, ale spacer nią to szansa na poznanie różnych stylów architektonicznych. Na południu sięga estakady kolejowej z początku XX wieku. Tuż obok stoi ultra-nowoczesny gmach Teatru Muzycznego „Capitol”. Kościuszkowska Dzielnica Mieszkaniowa (ze schowanym za blokami Dolnośląskim Centrum Filmowym) to doskonały przykład socrealizmu w architekturze, która mimo ideologicznego kontekstu nie zepsuła dobrego oblicza alei.
Perłą architektury jest dom towarowy Wertheima (dzisiaj popularna Renoma) wybudowany w latach 30. XX wieku, który w roku 2009 przeszedł gruntowny remont i został rozbudowany według pomysłu wrocławskiego architekta Zbigniewa Maćkowa.
Między gotyckimi kościołami Bożego Ciała i Świętej Doroty stoi klasycystyczny budynek Opery Dolnośląskiej (dawnego Teatru Miejskiego) oraz hotelu Monopol, zaprojektowany w stylu art nouveau pod koniec XIX wieku. To jeden z najsławniejszych wrocławskich gmachów, po przebudowie na początku XXI wieku odzyskał dawny blask. Panoramę Świdnickiej uzupełniają domy handlowe Solpol I i Solpol II, powstałe w latach 90. XX wieku, a ich budowa wywołała wiele głosów krytycznych, oceniano, że ich kolorowa fasady nie przystają do zabytkowego charakteru promenady.
Do końca XX wieku ulica Świdnicka pełniła rolę traktu handlowego, działało przy niej wiele sklepów, restauracji, domów handlowych. Jednak wiele sklepów zniknęło, albo zmieniło charakter. Po 2010 r. Świdnicka – w dużej części przeznaczona tylko dla pieszych, zyskuje na atrakcyjności. Powstają przy niej nowe restauracje, klientów przyciągają Renoma i Arkady, to także trasa do popularnych miejsc rozrywki: Teatru Muzycznego „Capitol”, Dolnośląskiego Centrum Filmowego oraz knajp i pubów wzdłuż ulicy Bogusławskiego.
Czy wiesz że:
- Dom handlowy Wertheim, obecnie Renoma powstawał zaledwie w 8 miesięcy. W swoim czasie zaskakiwał nowoczesnością - to m.in. tutaj po raz pierwszy na Dolnym Śląsku zainstalowano ruchome schody.
- Do końca II wojny światowej w centrum Placu Kościuszki znajdował się pomnik nagrobny pruskiego generała Friedricha Bogislava von Tauentziena. Miejska legenda głosi, że kapelusz i szablę Tauentziena znalezione w roztrzaskanym sarkofagu zachował na pamiątkę pierwszy polski prezydent miasta, Bolesław Drobner.
- Powierzchnia złocona prawdziwym złotem w Operze Wrocławskiej wynosi 10 tysięcy metrów kwadratowych. Powierzchnia kryształowych luster to aż 200 metrów kwadratowych.
- Balkon nad wejściem głównym do Hotelu Monopol został dobudowany w 1937 roku, specjalnie po to, by mógł z niego przemawiać odwiedzający Wrocław Adolf Hitler. W 1958 na tym samym balkonie śpiewał także dla zgromadzonej przed hotelem publiczności Jan Kiepura. W hotelowych wnętrzach kręcono m.in. "Popiół i diament" Andrzeja Wajdy, "Lalkę" Wojciecha Jerzego Hasa, a także sceny z serialu "Stawka większa niż życie".
