Najważniejsze informacje (kliknij, aby przejść)
Medalowe łupy polskiej reprezentacji na mistrzostwach Europy
22-letnia Julia Piotrowska została wicemistrzynią Europy w strzelectwie sportowym. Zawodniczka Śląska Wrocław zgarnęła srebro w konkurencji karabinu pneumatycznego. Złoto przypadło Niemce Annie Jansen. Julia Piotrowska na Węgrzech zdobyła także dwa medale dla reprezentacji Polski w drużynie (razem z Anetą Stankiewicz i Izabellą Dudek). Srebro w karabinie 10m w konkurencji trójek oraz brąz w konkurencji karabinu pneumatycznego.
Mistrzostwa Europy na Węgrzech były udane dla polskiej kadry. Złoto w pistolecie pneumatycznym w rywalizacji juniorów wywalczył Iwan Rakitski, drużynowo srebro wywalczyły też juniorki w karabinie pneumatycznym (Julia Mikołowska, Maja Gawenda, Dominika Skarupska). Z kolei drużyna seniorek w pistolecie pneumatycznym (Natalia Król, Katarzyna Klepacz i Klaudia Breś) zdobyła brązowe medale.
Rozmawiamy z nadzieją olimpijską - Julią Piotrowską
Czy zdobycie aż trzech medali na mistrzostwach Europy na kilka miesięcy przed igrzyskami zmienia coś w Twoim cyklu przygotowań do IO?
Julia Piotrowska: - Medale mistrzostw Europy w cyklu moich przygotowań do igrzysk olimpijskich w Paryżu nie zmieniają nic. Są jednak dla mnie potwierdzeniem, że obraliśmy dobry kierunek pracy, że trenuję właściwą technikę. Dowodzą, że idę do przodu i cały czas się rozwijam. Mistrzostwa Europy pokazały także, że moje mentalne przygotowanie jest na dobrym poziomie, bo udało mi się zrealizować moje cele i zadania wyznaczone na te zawody, a owocem tego były właśnie medale.
W ciągu mistrzostw musiałaś oddać ponad 200 strzałów w ciągu kilku intensywnych dni turnieju? Jak poradzić sobie z takim natężeniem startów w trakcie mistrzostw, jak się regenerować w trakcie?
A czy czujesz, że masz jeszcze spore rezerwy, że można strzelać jeszcze lepiej?
- Tak, na pewno tak. Strzelectwo składa się też z wielu małych rzeczy, które można robić lepiej. Takich rzeczy jest masa. Chociażby trzeba pracować nad tym, by najważniejsza rozgrywka – finał był mniej wyczerpujący, był lżejszy. Bo emocji jest zawsze sporo i umiejętne radzenie sobie ze stresem może być decydujące. Medale zdobywają ci, którzy mają silne głowy. Czołówka jest bowiem na takim samym poziomie strzeleckim. Ci, którzy najlepiej udźwigną obciążenie mentalne znajdą się na podium.
Życie sportowca toczy się od zawodów do zawodów, ale czasem trzeba złapać psychiczny wentyl. Jak się relaksujesz po tak intensywnych mistrzostwach?
- Wiadomo, że w czasie mistrzostw zostawiłam serce i zdrowie na stanowisku strzeleckim, dlatego po zakończonych zawodach przychodzi mała chwila kryzysu. Powiedzmy wprost, za dużo energii się zwydatkowało, więc trzeba znowu naładować baterie, by być gotowym na następne starty i treningi. Dlatego przez dwa dni po tak intensywnych zawodach odcinam się całkowicie od strzelania. Skupiam się bardziej na życiu prywatnym, na spotkaniach ze znajomymi, poświęcaniu czasu rodzinie. Wszystko po to, żeby odciążyć umysł od ciągłego planowania najbliższych startów.
Naprawdę zero brania broni do ręki?
- W ciągu tygodnia powoli wrócę do treningów z karabinem, ale chcę postawić też na odpoczynek, na siebie. Regeneracja jest kluczem do tego, żeby wrócić do startów z nową energią.
Jak konsumować sukces?
Przed mistrzostwami Europy w Gyor byłaś już między innymi drużynową mistrzynią Europy i czwartą zawodniczką mistrzostw świata. Teraz na Węgrzech wypracowałaś dwa wicemistrzostwa Europy i brązowy medal.
Czy do sukcesów i odpowiedniego ich konsumowania da się jakoś przygotować? Sukcesów – czyli lawinowych gratulacji, kibicowskich i własnych oczekiwań, presji ze strony rywalek czy zainteresowania mediów.
Czy myślisz, że w Polsce można wzbudzić modę na strzelectwo sportowe? Nie jest to wprawdzie piłka nożna, którą można uprawiać w każdym miejscu – wystarczy kawałek przestrzeni, na strzelnicę trzeba jednak się wybrać. Ale jest w tej dyscyplinie, szczególnie na finiszu duży ładunek emocji dla kibiców…
- Możliwe, że z czasem popularność strzelectwa wzrośnie. Oprócz poziomu typowo sportowego równie ważne jest też odpowiednie opakowanie tej dyscypliny, zaprezentowania w obrazku. I pod tym kątem widać na zawodach coraz lepszy poziom nagrywania, przedstawiania wyników, statystyk poszczególnych zawodników. Konkurencje na starcie może nie są aż tak maksymalnie ciekawe, ale to też dlatego, że trwają dosyć długo. Natomiast już same ścisłe finały dostarczają wielu emocji, rywalizacja rozstrzyga się nierzadko o dziesiętne części punktu, o pojedyncze strzały. A to już porusza publiczność. Ważne, by umieć odpowiednio zaprezentować i opakować wizualnie tak samą dyscyplinę, jak i sukcesy, które osiągamy.
Rozmawialiśmy kilka tygodni wstecz, że strzelectwo może mieć też inny kontekst, społeczny, konieczny i używalny. Mówiłaś wtedy, że „sama umiejętność posługiwania się bronią jest ważna. Jeżeli będziemy wiedzieli, jak się posługiwać bronią, nie będziemy przestraszeni, kiedy zajdzie potrzeba, byśmy mieli z nią styczność.”
- To prawda, samo strzelectwo i chęć, by umieć posługiwać się bronią może społecznie wzrosnąć także ze względu na geopolitykę, na trwającą za naszymi granicami wojnę. Da się zauważyć, że rośnie zainteresowanie i samą obsługą broni, bronią jako taką czy sprzętem sportowym, jakiego używamy w czasie zawodów. Ta dyscyplina ma przyszłość.
