Znakomity uczony, botanik, był pierwszym powojennym rektorem Uniwersytetu i Politechniki we Wrocławiu (w latach 30. pełnił funkcję rektora lwowskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza).
Do Wrocławia przyjechał już 10 maja 1945 r., kierował odbudową zrujnowanych obiektów akademickich, pilotował formowanie się nowego, wrocławskiego środowiska naukowego złożonego z akademików z różnych ośrodków. W latach 1945 -1951 był rektorem Uniwersytetu i Politechniki. Uchodzi za patrona akademickiego Wrocławia.
Powstanie popiersia prof. Kulczyńskiego to inicjatywa firmowana przez członków Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia i Opola oraz Wrocławskie Centrum Akademickie. Za jego realizację odpowiadał Wydział Kultury Urzędu Miejskiego Wrocławia. Autorem rzeźby jest Tomasz Rodziński, a fundatorem władze Wrocławia.
Kamilla Jasińska, współautorka przewodnika "Wrocław Kulczyńskiego": - Dobrze, że tak wybitna postać została w naszym mieście upamiętniona w tak piękny sposób.
Profesor Kulczyński zmarł w 1975 roku w Warszawie, spoczywa na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
W obronie patrona
W 2017 roku jego nazwisko znalazło się w tworzonym przez Instytut Pamięci Narodowej indeksie osób zaangażowanych w budowę systemu komunistycznego (Kulczyński przez wiele lat należał do władz Stronnictwa Demokratycznego, partii satelickiej wobec komunistycznej PZPR). Dlatego nie powinien być patronem miejsc publicznych, np. placów i ulic. Na tej podstawie ówczesny wojewoda unieważnił uchwałę wrocławskiej Rady Miejskiej i nadaniu imienia prof. Stanisława Kulczyńskiego jednemu z bulwarów w centrum miasta.
W obronie pierwszego powojennego rektora Uniwersytetu i Politechniki stanęło środowisko akademickie oraz władze miejskie Wrocławia. Postanowienie wojewody zostało zaskarżone w sądzie, który uznał jego bezzasadność. Władze Politechniki prof. Kulczyńskiego ustanowiły patronem nowego bulwaru nad Odrą, a władze Wrocławia uhonorowały go tytułem "Civitate Wratislaviensi Donatus", czyli honorowym obywatelstwem Wrocławia. Popiersie naukowca stanęło przy wejściu na trakt spacerowy.
