– W tym mieście się urodziłam i tu pracuję. To bardzo przyjemnie, że władze Wrocławia mnie wyróżniły. Cieszę się – mówiła Elżbieta Terlikowska.
Podczas uroczystości nieobecna była Ewa Czekalska. W jej imieniu nagrodę odebrała córka Julia. – Nie jestem rodowitą wrocławianką, tym bardziej się cieszę, że mnie wyróżniono. Nagrodę traktuję jako docenienie mojej artystycznej działalności – powiedziała podczas rozmowy telefonicznej Ewa Czekalska.
Wręczenie nagrody zbiegło się w czasie z Międzynarodowym Dniem Teatru, a działalność artystyczna obu laureatek jest związana właśnie z teatrem. Wyróżnienia wręczył Dyrektor Departamentu Spraw Społecznych Urzędu Miejskiego Wrocławia Jacek Sutryk.
Elżbieta Terlikowska
jest absolwentką Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (Wydział Form Przemysłowych). Malarstwo studiowała pod kierunkiem profesora Józefa Hałasa. Zajmuje się grafiką użytkową i małą formą graficzną. Zrealizowała kilkadziesiąt wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, m. in. w Rzymie, Berlinie, Hagen, Hannoverze i Istambule. Ma w swym dorobku liczne wystawy zbiorowe, środowiskowe, ogólnopolskie i poplenerowe.
Jako scenograf zadebiutowała w 1986 roku, projektując dekoracje i kostiumy do „Nowego Wyzwolenia” wg Witkacego w reż. Jerzego Bielunasa w Operze Wrocławskiej. Jest jedną z najbardziej pomysłowych kobiet-scenografów polskich. Ma w dorobku prawie sto realizacji w teatrach całej Polski. Stale współpracuje z Art Scenique w Strasbourgu (Francja).
Do ważniejszych jej realizacji scenograficznych należą m. in. projekty do „Tanga” S. Mrożka i Kabaretu Jacquesa Preventa (obydwa spektakle w Strasbourgu) oraz „Niebezpiecznych związków” Ch. Hamptona w gdyńskim Teatrze Miejskim. Realizacje ostatnich kilku lat – to kostiumy do spektakli: „Śmierć w Wenecji” wg T. Manna (Wrocławski Teatr Pantomimy), „Królewicz i żebrak” M. Twaina (Teatr Nowy w Łodzi), „Kopciuszek” D. Stępień (Teatr im. H. Ch. Andersena w Lublinie), „Wizyta starszej pani” F. Dürrenmatta oraz „Stworzenia sceniczne” A. De Angelisa (obydwa w Lubuskim Teatrze im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze) i in.
W Teatrze Rozrywki zrealizowała pomysły scenograficzne do następujących przedstawień: „Złota różdżka” (1992), „Księżniczka Turandot” (1993), „Dziś wieczorem Lola Blau” (1993), „Uczciwe życie” (1995), „Ubu Król czyli Polacy” (1996), „Na szkle malowane” (1999), „Jesus Christ Superstar” (2000), „W 80 dni dookoła świata po stu latach” (2001), „O co biega?” (2003), „KRZYK według Jacka Kaczmarskiego” (2004), „Pomalu, a jeszcze raz!” (2006), „SPIN – musical” (2007), „Canterville Ghost” (2007) oraz dwukrotnie – do Koncertu Sylwestrowego (2008 i 2009).
Jest laureatką Nagrody Dziennikarzy w Hannoverze za najciekawszą ekspozycję roku oraz Nagrody i stypendium im. W. Cwenarskiego we Wrocławiu. Wśród wyróżnień są również:
- ZŁOTA MASKA za scenografię do przedstawienia „Księżniczka Turandot” C. Gozziego (Teatr Rozrywki w Chorzowie),
- ZŁOTA MASKA za scenografię do spektaklu „W 80 dni dookoła świata po stu latach” J. Bielunasa (Teatr Rozrywki w Chorzowie),
- Nagroda Miasta Wrocławia za całokształt twórczości,
- Dyplom Honorowy „za wyjątkową kreatywność i wysoki poziom prezentowanego kostiumu” na IX Międzynarodowym Quadrynalle Scenografii w Pradze („Stara kobieta wysiaduje” T. Różewicza w Teatrze im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze).
EWA CZEKALSKA (choreografka)
absolwentka Szkoły Baletowej w Gdańsku, następnie tancerka Opery w Łodzi. Przenosi się do Wrocławia, gdzie przez 21 lat, aktorka – mim we Wrocławskim Teatrze Pantomimy kierowanym przez Henryka Tomaszewskiego. Odtwórczyni wielu pierwszoplanowych mimicznych ról, między innymi w GILGAMESZU (bogini Isztar), OGRODZIE MIŁOŚCI (ona), SPORZE (księżna), FAUŚCIE (Małgorzata). Wieloletni pedagog ruchu scenicznego w PWST we Wrocławiu. Autorka choreografii i ruchu scenicznego w teatrach operetkowych i dramatycznych.
Miłosz Turowski
