Niewiele jest filmów takich jak „Para do życia” – wyłącznie o mężczyznach: o męskiej mentalności, męskich rozterkach i męskich słabościach.
– Zważywszy na stereotyp ciążący na Finach, ich szczerość wydaje się czasem szokująca. Fińscy mężczyźni potrafią mówić o swoich najintymniejszych uczuciach ze swobodą, jakiej pozazdrościliby im bohaterowie Woody'ego Allena – recenzowali film organizatorzy festiwalu Planete+ Doc Festival.
„Para do życia” będzie podstawą do rozważań na tematy: wprowadzenie trybu intymnego wyznania do filmu dokumentalnego i konsekwencje tego rozwiązania dla emocjonalnego zaangażowania widza – kamera dokumentalisty jako urządzenie dyskretne, pozwalające bohaterom na szczere, niewymuszone wyznanie – film dokumentalny jako rodzaj psychoterapii indywidualnej i zbiorowej.
