Zdjęcia pochodzą ze zbiorów Wratislaviae AmiciW namiocie mieściło się olbrzymie targowisko zwane „Goliat”. Dlaczego jego właściciele nazwali go imieniem pokonanego przez króla Dawida olbrzyma, pewnie nigdy się nie dowiemy. Dziś o namiocie dawno zapomniano, wciąż jednak wrocławianie i przyjezdni zgodnie nazywają plac „Grunwaldem”. Przed II wojną światową tę część miasta pokrywała ścisła zabudowa. Plac powstał w ostatnich tygodniach II wojny światowej w 1945 roku podczas oblężenia Festung Breslau przez Armię Czerwoną. Po tym, jak Rosjanie zdobyli lotnisko na Gądowie i twierdza straciła drogę lotniczą, szef wrocławskiej NSDAP Karl Hanke podjął decyzję o wybudowaniu lotniska we wnętrzu miasta. Zburzono wszystkie budynki. Po wojnie działał tu olbrzymi szaberplac. Dopiero w latach 50. zaczęły powstawać pierwsze budynki i akademiki Politechniki Wrocławskiej, Uniwersytetu Przyrodniczego (dawnej Akademii Rolniczej) i Uniwersytetu Wrocławskiego. Na przełomie lat 60. i 70. ubiegłego wieku wybudowano osiedle bloków mieszkaniowych zaprojektowanych przez Jadwigę Grabowską-Hawrylak. Nowoczesne, wysokie bloki szybko nazwano Manhattanem. W 2006 roku rozpoczęto przebudowę placu – główne skrzyżowanie zamieniono na rondo, na którym, pod elipsoidalnym dachem, znajduje się węzeł przesiadkowy z zintegrowanymi przystankami tramwajowo-autobusowymi. Nosi nazwę Ronda Reagana.
plac Grunwaldzki – 1994 rok
Pl. Grunwaldzki – 2005 rok
