Nowe rozwiązanie w kwestii zwiększenia kwoty wolnej od podatku oraz możliwości odpisania od daniny większej kwoty na rzecz organizacji pożytku publicznego to działanie, które może odbić się niekorzystnie na tych organizacjach. Według wyliczeń, pieniędzy może trafić do potrzebujących znacznie mniej, pomimo, że kwota do odpisania jest większa. Skąd taki paradoks?
Według specjalistów od ekonomii, podniesienie skali odpisu z 1% na 1,5%, przy jednoczesnym podniesieniu kwoty wolnej od podatku, spowoduje spadek kwot przekazywanych dla organizacji pozarządowych.
Problem dotyczy również osób prywatnych, zbierających środki na leczenie, rehabilitację, operacje ratujące życie swoich najbliższych. W ich przypadku również solidarność społeczna i dobre serce darczyńców nierzadko ratowały życie i zdrowie dzieci, osób chorych, osób najbliższych. Ta sytuacja dla tych osób będzie z dnia na dzień dramatyczna, ponieważ w wyniku tych zmian, budżet na ich wsparcie znacznie zmaleje.
Czy rozwiązanie mające być bardziej korzystnym, jest w rzeczywistości działaniem pozornym?
To jest kolejny dobitny dowód, że partia Jarosława Kaczyńskiego nie rozumie problemu i sytuacji życiowej osób z niepełnosprawnościami i pokrzywdzonych przez los. Tak rząd dba o najbardziej poszkodowanych. Od tego roku (2023) ponad 80% osób mniej przekaże swój % podatku na cele społeczne realizowane przez organizacje pożytku publicznego.
Oznacza to ogromne straty dla organizacji, które bez dopływu 1% nie będą mogły realizować swojej misji pomocy innym. Argument rządu, że od tego roku można przeznaczyć 1,5%, nie oznacza, że środków finansowych będzie więcej niż w latach poprzednich.
Podniesienie kwoty wolnej od podatku ucieszy tych, którzy się w tej kwocie zmieszczą, zostanie im więcej pieniędzy. Czy to nie wystarczy?
Zdaję sobie sprawę, że dzięki podniesieniu kwoty wolnej od podatku, każdy z nas ma do dyspozycji więcej pieniędzy. W tym rozwiązaniu, należy jednak wyważyć równowagę pomiędzy indywidualnymi korzyściami ekonomicznymi a negatywnymi skutkami społecznymi, o których powiedziałem wyżej. W tym rola Rządu, żeby osiągać konsensus w rozwiązaniach ekonomicznych i społecznych.
Jakie rozwiązanie powinny być wprowadzone?
Nie powinno być tak, że tą społeczność traktuje się po macoszemu i ludzi najbardziej potrzebujących wsparcia pozostawia się samych sobie. Kolejnym tematem w tym roku jest obcięcie znacznych środków na asystenturę dla osób z niepełnosprawnościami. To jest temat fundamentalny dla samodzielnego i aktywnego życia dla wielu osób z niepełnosprawnościami.
Bez tego wsparcia wiele osób pozostanie zamknięte w domu. Straszne i bolesne jest to, że właśnie na takich programach wsparcia Rząd szuka oszczędności. To jest po prostu nieludzkie.
Takie programy niezależnie od barw rządowych powinny być zawsze maksymalnie wspierane poza wszelką polityką. To jest hipokryzja i obłuda polityki społecznej adresowanej do osób z niepełnosprawnością. Trzeba pamiętać, że aktywność zawodowa osób z niepełnosprawnością = rehabilitacja i sprawiedliwość społeczna.
