Zaprzyjaźniony z nim Rafał Wojaczek pisał w utworze „Notatki do opisu Janusza Stycznia”: „Janusz Styczeń/wzrok słaby/wzrost średni/włosy blond/oczom się dobrze/nie przyjrzałem/dochody marne/od czasu do czasu/tu i ówdzie/zatrudniony/od czasu do czasu/tu recenzja/ówdzie wieczór autorski”.
Janusz Styczeń debiutował jeszcze na studiach na Uniwersytecie Wrocławskim opowiadaniem „Requiem dla nieśmiałego”, które zostało opublikowane na łamach miesięcznika „Odra”, a już kilka miesięcy później w periodyku ukazał się jego wiersz „Niewymierność”.
Wrocławski poeta, prozaik, dramaturg
Janusz Styczeń był autorem 16 tomików poetyckich, publikował we wrocławskich „Pomostach” i „Odrze”, również na łamach „Twórczości”, „Poezji”, „Kwartalnika Artystycznego”, „Miesięcznika Literackiego”, „Dialogu”, „Kontaktu”, ale jego utwory ukazywały się także za granicą w pismach „Literatur und Kritik” i „Pannonia” (Austria), czy w japońskiej Antologii poezji Europy Wschodniej. Był członkiem formacji literackiej Ugrupowanie 66 (na przełomie lat 60 i 70. XX wieku).
W 2012 roku jego tom poezji „Furia instynktu” został nominowany do Nagrody Literackiej Nike. W lipcu 2017 roku został odznaczony Medalem Prezydenta Miasta „Zasłużony dla Wrocławia”. Zmarł 2 kwietnia 2022 roku we Wrocławiu.
