Andrzej Wajda jest uważany za czołowego przedstawiciela polskiego filmu, jego dokonania cieszą się uznaniem w Polsce i na świecie. Jest reżyserem filmowym i teatralnym, scenarzystą i scenografem, jednym z najwybitniejszych twórców w historii światowego kina.
Na stałe do historii polskiego kina wpisały się: „Popioły”, „Brzezina”, „Panny z Wilka”, „Krajobraz po bitwie”, „Wesele”, „Ziemia obiecana”, „Kronika wypadków miłosnych”, „Pierścionek z orłem w koronie”. Poprzez swoją twórczość Artysta wypowiadał się także w najbardziej palących kwestiach społecznych czy politycznych, tu przypomnieć należy filmy: „Człowiek z marmuru”, czy „Człowiek z żelaza”.
Urodził się 6 marca 1926 roku w Suwałkach. Wczesne dzieciństwo i młodość spędził właśnie w Suwałkach, a następnie w Radomiu, dokąd został przeniesiony jego ojciec, zawodowy oficer Wojska Polskiego. Po zakończeniu wojny, w latach 1946-1950 studiował malarstwo na Akademii Sztuk Plastycznych w Krakowie. Następnie studiował reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi. Studia ukończył w 1953 roku, a dyplom otrzymał w 1960. Spośród licznych filmów realizowanych przez Andrzeja Wajdę wspomnieć należy o dwóch nominowanych do Oscara. Były to „Ziemia obiecana” oraz znakomita ekranizacja prozy Iwaszkiewicza „Panny z Wilka”.
Andrzej Wajda zalicza się także do grona najwybitniejszych twórców polskiej powojennej sceny teatralnej. Jako reżyser i scenograf debiutował w 1959 roku w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku sztuką Michaela Gazzo „Kapelusz pełen deszczu.” Najważniejsze spektakle teatralne wyreżyserowane przez Wajdę to między innymi: „Dwoje na huśtawce” Williama Gibsona, „Demony” Whitinga, „Biesy” Dostojewskiego, „Noc Listopadowa” Wyspiańskiego, „Sprawa Dantona” S. Przybyszewskiej, „Rozmowy z Katem” według K. Moczarskiego, „Lekcja polskiego” Anny Bojarskiej, „Zbrodnia i kara” czy ,,Hamlet” Szekspira.
Do wybitnych dokonań artysty należą także inscenizacje opracowane dla Teatru Telewizji. Najsłynniejsze realizacje telewizyjne Andrzeja Wajdy to „Makbet”, ekranizacja spektaklu Teatru Cricot 2, „Umarła klasa” w reżyserii Tadeusza Kantora, „Noc listopadowa”, serial „Z biegiem lat, z biegiem dni...” czy adaptacja powieści Juliusza Kadena-Bandrowskiego „Bigda idzie”.
Jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej przyznającej Felixy. W 1988 został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, gdzie przewodniczył komisji do spraw kultury i środków przekazu. W latach 1989-1991 był senatorem RP. Do 1994 roku przewodniczył Radzie Kultury przy prezydencie RP. Był inicjatorem powstania i jednym z fundatorów (za otrzymaną w 1987 nagrodę Kyoto) Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha” otwartego w 1994 roku w Krakowie. Jest współzałożycielem działającej od 2002 w Warszawie, Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy objętej patronatem Europejskiej Akademii Filmowej.
W roku 1981 otrzymał Złotą Palmę na festiwalu w Cannes, w 1982 nagrodę Césara, a w 1990 Felixa. Od 1997 roku jest członkiem Grona Nieśmiertelnych francuskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1998 roku w Wenecji za całokształt twórczości został uhonorowany Złotym Lwem.
W 2000 roku Andrzej Wajda jako pierwszy filmowiec w polskiej historii otrzymał Oscara najważniejszą nagrodę filmową na świecie — za całokształt twórczości. Na uwagę zasługują słowa wypowiedziane przez artystę z tej okazji: „Będę mówił po polsku, bo chcę powiedzieć to, co myślę, a myślę zawsze po polsku. Przyjmuję tę zaszczytną nagrodę jako wyraz uznania, nie tylko dla mnie, ale dla całego polskiego kina”.
