Gdy pod koniec XIX wieku zabrakło miejsc pochówkowych przy ul. Ślężnej wrocławska gmina żydowska kupiła 50 mórg ziemi na nowy cmentarz we wsi Cosel (Kozanów), przy Szosie Berlińskiej. Nekropolia przy dzisiejszej ul. Lotniczej została otwarta w 1902 roku. Projektantami budynków cmentarnych byli bracia Paul i Richard Ehrlich (zaprojektowali m.in. Szpital Żydowski, dziś szpital kolejowy przy ul. Wiśniowej). Powstała olbrzymia kaplica cmentarna, połączona z domem pogrzebowym dwudziestometrowym, arkadowym krużgankiem. Zespół tych budynków znajdował się po lewej stronie od głównego wejścia na cmentarz. Koncepcja urządzenia cmentarza miała przypominać romantyczny park krajobrazowy. Zgodnie z projektem Richtera zasadzono aleje drzew i różane rabaty. Po pierwszej wojnie światowej, w południowej części cmentarza utworzono pole honorowe poświęcone pamięci żydowskich żołnierzy poległych na froncie. Na jego szczycie stanął owalny obelisk, na którym zostały wyryte 432 nazwiska żołnierzy.
W czasie drugiej wojny światowej dom zarządu cmentarza był wykorzystywany jako szpital dla pozostających w mieście mieszanych małżeństw żydowsko-chrześcijańskich. Szczególnym rodzajem nagrobka na żydowskim cmentarzu poza macewą jest ohel - drewniany lub murowany budynek, stawiany głównie na grobach cadyków i wielkich rabinów, a bardzo rzadko i osób świeckich.
Jedyny znany ohel na Dolnym Śląsku znajduje się na cmentarzu żydowskim we Wrocławiu przy ul. Lotniczej i jest ewenementem w skali krajowej, gdyż stoi na grobie kobiety. Wystawiony został około 1909 roku na grobie Miny Ciry Majzel, żony słynnego rabina Łodzi Eliasza Chama Majzla. To prosty murowany budynek, zbudowany na planie kwadratu, z otworem drzwiowym zwróconym w kierunku północno-wschodnim. Dziś wnętrze jest zdewastowane, a cała konstrukcja porośnięta bluszczem. Wewnątrz zachowała się inskrypcja poświęcona zmarłej. W roku 1983 cmentarz został wpisany do rejestru zabytków. Zawiaduje nim wrocławska gmina żydowska.
