Początki historii rzeźby sięgają 1500 roku. – Jest ona dziełem Jacoba st. Beinharta. Przez następne pięć stuleci stała przy głównym portalu świątyni. Przetrwała również tragiczny czas wojny i Festung Breslau – mówił Piotr Oszczanowski, dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Już po kapitulacji miasta – 17 maja 1945 roku – doszło do zagadkowej eksplozji, która zburzyła trzy ściany wieży. Uszkodzone zostały także fasada i portal główny. Rzeźba rozpadła się na dwie części, z których każda przechowywana była w innym miejscu. – Do końca nie wiedzieliśmy, czym był kawałek kamienia przedstawiającego tors – mówi ks. Piotr Mikołajczak, proboszcz parafii polskokatolickiej pw. św. Marii Magdaleny. – Tors umieszczony był w jednej z bocznych kaplic katedry – dodaje.
Głowa Madonny przez wiele lat uznawana była za zaginioną. Została „odnaleziona” przez Romualda Kaczmarka, historyka sztuki, pracownika Uniwersytetu Wrocławskiego w Muzeum Archidiecezjalnym w Poznaniu. Trafia tam w 1989 r. jako spadek po zmarłym poznańskim historyku sztuki i kolekcjonerze prof. Eugeniuszu Iwanoyce. – Trudne negocjacje w Poznaniu w sprawie powrotu głowy osiągnęły przełom, gdy metropolicie poznańskiemu abp. Stanisławowi Gądeckiemu powiedziałem, że scalimy Madonnę – wspomina Piotr Oszczanowski.
(archiwalna fotografia ze zbiorów polskokatolickiej parafii pw. św. Marii Magdaleny we Wrocławiu)
Po 70 latach dzieło zostało scalone i za kilka miesięcy oryginał będzie można oglądać w Muzeum Narodowym. Jednocześnie, ze środków miejskich, wykonana została kopia rzeźby, która umieszczona zostanie na kościele pw. św. Marii Magdaleny. Trzeba tylko wykonać konsolę, na której posąg stanie. Madonna ma pojawić się na świątyni po Wielkanocy.
– Wydarzenie nie ma tylko znaczenia konserwatorskiego, ale także symboliczny – hasło Europejskiej Stolicy Kultury „Przestrzenie dla piękna” nabiera w tym wydarzeniu szczególnego znaczenia – oddajemy przestrzeni publicznej wyjątkowe piękno – dyrektor dodał Oszczanowski.
Proces konserwacji był bardzo wymagający i twórczy jednocześnie. Całkowicie zniszczone zostało m.in. Dzieciątko i układ dłoni. Prace konserwatorskie przeprowadził Piotr Wanat, a prace rzeźbiarskie wykonał Tomasz Rodziński.
Po udostępnieniu oryginalnej rzeźby Madonny z Dzieciątkiem w Muzeum Narodowym będzie można ją podziwiać przez pięć lat, następnie będzie eksponowana w poznańskim Muzeum Archidiecezjalnym.
