– Cieszę się, że możemy spotkać się w tak radosnym czasie, wtedy gdy powinniśmy być razem i budować wspólnotę – powiedział Jacek Sutryk na początku spotkania w restauracji Letnia na terenie wrocławskiego zoo. Prezydent oraz inni goście, m.in. kierownicy jednostek Urzędu Miejskiego, przyszli 19 grudnia na spotkanie z wrocławianami, którzy zostali zaproszeni na Wigilię dla osób samotnych i ubogich. To wydarzenie, które od wielu lat organizuje w tym miejscu red. Ziembicka-Has.
Wigilia dla potrzebujących od lat odbywa się w restauracji Letnia na terenie wrocławskiego zoo. Najpierw jest wspólna wieczerza, a potem obdarowywanie świątecznymi prezentami, których w tym roku też nie mogło zabraknąć, a przygotowały je i osoby prywatne, i różne miejskie instytucje, w tym redakcja miejskiego portalu www.wroclaw.pl
– Chciałbym bardzo serdecznie podziękować Wandzie Ziembickiej-Has za to, że od ponad 30 lat wszystkich tutaj gromadzi. Za tymi wydarzeniami kryją się tysiące ludzi i tysiące paczek świątecznych im wręczonych – podkreślił prezydent. – Cieszę się, że w takich okolicznościach możemy również celebrować kolejną Wrocławską Księgę Pamięci, która pokazuje te wrocławianki i tych wrocławian, którzy mają wielkie serca i są otwarci na pomoc innym – dodał Jacek Sutryk.
Prezydent mówił o osobach, które w 34. edycji Księgi zostały przez niego uhonorowane medalami „Zasłużony dla Wrocławia – Merito de Wratislavia” oraz otrzymały najwyższe odznaczenia i dyplomy uznania, przyznane przez Towarzystwo Miłośników Wrocławia. Te ostatnie, tradycyjnie, wręczał prezes TMW Zbigniew Magdziarz.
– To osoby skromne, ale bezkompromisowe, jeśli chodzi o pomaganie innym, a przy tym młode, które z pewnością będą wzmacniały nas w społecznych działaniach miasta. Wszystkim im serdecznie gratuluję – powiedział prezydent Wrocławia.
Oto ich sylwetki.
Dorota Whitten
Socjolog, mediatorka, która zajmuje się zarządzaniem konfliktem w przestrzeni społecznej i edukacją szkolną, w tym zmianami postaw kadry pedagogicznej wobec uczniów.
Działa we wspólnotach lokalnych i organizacjach społecznych od niemal 20 lat. Zaczynała jako socjoterapeutka w Środowiskowym Domu Samopomocy, była wolontariuszką, a potem wiceprezeską Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami, pracowała w Stowarzyszeniu Pomocy „Ludzie Ludziom” oraz Fundacji Imago. Zebrane tam doświadczenie, m.in. w pracy z osobami bezdomnymi i zagrożonymi wykluczeniem społecznym, ulokowała ostatecznie w Fundacji Dom Pokoju, gdzie współkoordynuje program na rzecz Romów rumuńskich.
Rezultatem tego zaangażowania jest m.in. wyprowadzenie ok. 180 osób z romskiego koczowiska przy ul. Kamieńskiego do mieszkań treningowych. Praca z tymi ludźmi przebiega wedle filarów asystentury – poczynając od opieki zdrowotnej, przez szeroko rozumianą aktywizację społeczną, po edukację dzieci i młodzieży. Pracuje także jako mediatorka i facylitatorka. Jest autorką zbioru dobrych praktyk „Infrastruktura w zgodzie z drzewami”, który pokazuje, że można sadzić drzewa w centrum miasta. Od 2013 r. działa na rzecz upowszechnienia programu zarządzania konfliktem i mediacji rówieśniczych, docenionego przez Rzecznika Praw Obywatelskich. Program ten zmienia paradygmat postrzegania ucznia, uprzedmiotawia go i pozwala na wzięcie odpowiedzialności za środowisko szkolne, traktuje także o profilaktyce antyprzemocowej.
Jest mobilną ekspertką edukacyjną, zajmująca się szczególnie konfliktami wielokulturowymi. Współpracuje z Wrocławskim Centrum Rozwoju Społecznego na rzecz budowania środowiska szkolnego dla uczniów obcojęzycznych. Od 2016 r. prowadzi zajęcia z zarządzania konfliktem w pracy socjalnej w Instytucie Socjologii UWr.
Andrzej Nabzdyk
Specjalista medycyny ratunkowej, ortopeda i traumatolog. Od roku 1991 lekarz specjalista medycyny ratunkowej w Zespole Ratownictwa Medycznego. Absolwent Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu, pracę w pogotowiu ratunkowym podjął jeszcze podczas studiów – najpierw jako sanitariusz, a potem dyspozytor. Był kierownikiem podstacji Pogotowia Ratunkowego w Gniechowicach/Sobótce, a jednocześnie lekarzem zespołu wyjazdowego w Gniechowicach oraz zespołu Lotniczego Pogotowia Ratunkowego. Przez dziesięć lat wykładał ratownictwo medyczne w szkołach medycznych i na kursach specjalistycznych. Naucza ratowników i pielęgniarki, m.in. resuscytacji. Jest absolwentem studiów podyplomowych w zakresie zarządzania kryzysowego.
W lutym 2009 r., w czasie pełnienia obowiązków lekarza ratownika, w wyniku katastrofy lecącego na pomoc śmigłowca, podczas której członkowie załogi zginęli na miejscu, ocalał tylko dr Nabzdyk. Doznał jednak urazu wielonarządowego i stracił kończynę dolną. Po pobycie w szpitalu, rehabilitacji i zaopatrzeniu ortopedycznym został przywrócony do czynnej pracy zawodowej w zespole ratownictwa medycznego.
Wraz ze swoim zespołem zwyciężył w międzynarodowych zawodach ratownictwa w Turcji i Izraelu (2008). Od kilku lat jest redaktorem naczelnym pisma „Na Ratunek” oraz współautorem podręczników z zakresu medycyny ratunkowej. Od czasu wspomnianego wypadku, czynnie pracuje w charakterze eksperta z pacjentami po amputacjach, pokazując drogę usprawniania i przywracania poszkodowanych do życia społecznego. W latach 2010-2018 był radnym Wrocławia, członkiem Komisji Zdrowia (w drugiej kadencji jej przewodniczący), Komisji Rewizyjnej oraz Komisji Bezpieczeństwa i Praworządności Rady Miejskiej.
Fundacja Eudajmonia
Działa od roku 2007, mając na celu wspieranie w rozwoju i aktywności osób narażonych na wykluczenie społeczne, i koncentruje się na wsparciu osób z niepełnosprawnościami. W ostatnich latach liczba odbiorców tych działań wzrosła o ponad kilka tysięcy.
Fundacja dba o to, aby osoby z dysfunkcjami były traktowane jak pozostali obywatele – z prawem do samodzielnego decydowania o sobie, ponoszenia odpowiedzialności za własne decyzje, prawem do pracy i godnych warunków zatrudnienia. Oprócz bezpośredniego wsparcia dla takich osób, Eudajmonia bierze udział w różnego rodzaju gremiach dialogu współczesnego i sieciach zrzeszających podmioty działające na rzecz osób z niepełnosprawnościami. Jest członkiem inicjatywy ON-Inclusion, Polskiej Unii Zatrudnienia Wspomaganego Koalicji na rzecz Osób z Niepełnosprawnościami oraz Sieci Publicznych Instytucji Rynku Pracy.
W imieniu Fundacji Eudajmonia medal od prezydenta odebrała Małgorzata Florczak
Fundacja opracowała program podstawowego szkolenia kandydatów na asystentów osobistych, trenerów aktywności i trenerów pracy. Organizuje spotkania i szkolenia, poświęcone asystencji osobistej, usługom aktywizacji społecznej i przerwy wytchnieniowej dla samorządów powiatowych Dolnego Śląska. Z jej inicjatywy powstała we Wrocławiu grupa branżowa ds. osób z niepełnosprawnościami i dostępności przestrzeni publicznej i usług. W pracach grupy uczestniczyli dotąd przedstawiciele ponad 30 podmiotów, w tym NGO oraz instytucji samorządowych, m.in. wrocławskiego MOPS-u i Biura Wrocław bez Barier.
Dzięki projektom i staraniom tej fundacji – zatrudnienie podjęło ponad 300 osób, a staże ponad 100 osób.
Fundacja Promyk Słońca
Powołana w 1990 r., od roku 2004 jest organizacją pożytku publicznego. Kompleksowo opiekuje się dziećmi niepełnosprawnymi oraz zagrożonymi niepełnosprawnością w ramach Centrum Diagnostyczno-Rehabilitacyjnego, gdzie świadczone są usługi medyczne (m.in. w ramach kontraktu z NFZ), integracyjnego żłobka, publicznego przedszkola integracyjnego, Niepublicznej Specjalistycznej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. Prowadzi Bank Asystentów dla osób z niepełnosprawnościami.
Obecnie w ramach projektów współfinansowanych z Regionalnego Programu Operacyjnego dla woj. dolnośląskiego 2014-2020 w partnerstwie z gminą Wrocław, MOPS-em i Urzędem Marszałkowskim, fundacja prowadzi centrum wolontariatu dla rodzin osób z niepełnosprawnościami, bezpłatny miejski punkt poradnictwa dla tych osób i ich otoczenia, poradnię rodzinną, Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Niepubliczne Centrum Kształcenia Ustawicznego – w których kształci lekarzy, rehabilitantów, nauczycieli i specjalistów z zakresu potrzeb rozwojowych.
Prezes Anna Grabowska podziękowała za uhonorowanie Fundacji Promyk Słońca
Od czterech lat Promyk Słońca prowadzi niepubliczną szkołę podstawową, do której uczęszczają dzieci z niepełnosprawnościami. Od prawie trzech lat odgrywa rolę wiodącego ośrodka koordynacyjno-rehabilitacyjno-opiekuńczego w zakresie programu kompleksowego wsparcia rodzin „Za życiem”. Od kilku miesięcy fundacja wykonuje zadania z zakresu opieki wytchnieniowej dla rodzin osób z niepełnosprawnościami. Prowadzi także działalność wydawniczą, wydając publikacje m.in. z dziedziny wspomagania rozwoju, rehabilitacji i edukacji dzieci z niepełnosprawnościami.
Organizuje także konferencje naukowe i kampanie społeczne. Realizuje projekty edukacyjne, dotyczące m.in. włączania tematyki niepełnosprawności do programów szkolnych, oraz z zakresu integracji społecznej dzieci z niepełnosprawnością.
Diament Wrocławia
Bartłomiej „Skrzynia” Skrzyński
Niepełnosprawny aktywista i społecznik. Od urodzenia choruje na postępujący zanik mięśni i porusza się tylko na wózku. Ale jest silny, nieugięty i bezkonkurencyjny w pomocy innym, zwłaszcza osobom z różnymi niepełnosprawnościami. Jego zaangażowanie, wiedza i doświadczenie „wezwały” go na stanowisko dyrektora Biura Wrocław bez Barier w Departamencie Prezydenta oraz rzecznika prezydenta ds. osób niepełnosprawnych.
Dla tych, którzy go znają – po prostu „Skrzynia” dołączył do grona „diamentowych” wrocławian
Sprawdził się także jako nauczyciel akademicki wrocławskiego Uniwersytetu, jako dziennikarz gazet lokalnych i ogólnopolskich. Jest świetnym mówcą. Autor nazwy i scenariusza programu TV „W-skersi'” i kampanii społecznych. Pomysłodawca „szpilkostrady” na wrocławskim Rynku, a także konsultant ds. osób niepełnosprawnych m.in. Teatru Muzycznego Capitol, Portu Lotniczego Wrocław, Narodowego Forum Muzyki czy Stadionu Olimpijskiego. Mimo choroby, skakał na bungee, latał na paralotni i nurkował.
Zawsze podkreśla, że płakać z powodu permanentnego bólu, ubywających sił i coraz większych potrzeb, mógłby płakać cały czas, ale to banalne – dlatego wybiera radość i pomaganie innym. Co również nie byłoby możliwe, gdyby nie zaangażowanie i oddanie jego rodziców i siostry, a także licznych przyjaciół oraz jego szefa – czyli prezydenta miasta.
Złote Odznaki TMW
Beata Sypniewska
Działaczka społeczna już od czasów harcerstwa. W trzecim sektorze działa od ponad 30 lat. Ukończyła Szkołę Liderów Partnerstw Lokalnych, organizowaną przez Regionalne Centrum Wspierania Inicjatyw Pozarządowych we współpracy z MOPS, oraz uczestniczyła dwanaście lat temu w tworzeniu Partnerstwa Lokalnego Karłowice–Różanka–Polanka, jednego z pierwszych w mieście i działającego do dziś.
Ma doświadczenie w pracy z ofiarami przemocy i osobami bezdomnymi. Prowadziła Ośrodek Adaptacyjny dla Kobiet i Matek z Dziećmi, m.in. we współpracy ze Stowarzyszeniem Pomocy „Ludzie Ludziom”, kierowanym przez Erazma Humiennego. Niespełna 20 lat temu założyła z grupą osób Stowarzyszenie „Żyć inaczej”, nastawione na profilaktykę wobec rodzin zagrożonych marginalizacją, które nawiązało współpracę z Radą Osiedla Nadodrze. Teraz działa na tym osiedlu klub dla dzieci i młodzieży, gdzie organizowane są zajęcia pozalekcyjne, działania kulturalne czy ekologiczne. Standardowa akcją Stowarzyszenia jest „Lato w mieście” dla ponad 200 dzieci z rodzin „trudnych”, za opłatą w wysokości 1 zł.
Stowarzyszenie zainicjowało również działalność klubu seniora, wprowadziło nowatorskie formy edukacji alternatywnej, jak nauczanie filozofii z użyciem klocków Lego (program Legos) i współpracę z zagranicznymi wolontariuszami, nawiązało współpracę z osobami odpracowującymi w ramach kary prace społecznie użyteczne.
Beata Sypniewska została uhonorowana tytułem „Zasłużona dla osiedla Nadodrze”. W czasie wolnym lubi pływanie z delfinami, dźwięki gongów tybetańskich i malarstwo intuicyjne oraz aborygeńskie kropkowanie. Marzy o podróży do Tybetu i nurkowaniu z humabakami, a one osiągają długość nawet... 17 metrów.
Katarzyna Tomaszewska
Dyplomowana pielęgniarka, która pracę zawodową zaczynała w klinice dermatologicznej przy ul. Chałubińskiego, a potem na oddziale anestezjologii i reanimacji. Następnie związała się na dwadzieścia lat z przychodnią na ul. Dobrzyńskiej – w poradni chirurgicznej. Obecnie jest bardzo aktywna w roli pielęgniarki środowiskowo-rodzinnej – Praktyka Lekarzy Rodzinnych we Wrocławiu i w Wojewódzka Przychodnia Podstawowej Opieki Zdrowotnej.
Bierze udział w programach zdrowotnych, adresowanych do wrocławian. Jednocześnie cały czas się dokształca – w zakresie pracy środowiskowej, z rodzinami, ukończyła również kurs szczepień. Za najważniejszą swoją aktywność pielęgniarki uważa – i za to jest niezwykle wysoko ceniona – pracę w domach samotnych osób. Sama zdobywa również informacje o tych, którzy pomocy i opieki wymagają, i stara się o nich troszczyć, przynosząc im ulgę w cierpieniu.
Anna Przybyła-Szelest
Z wykształcenia ekonomistka, a także inżynier po gospodarce przestrzennej na wrocławskim Uniwersytecie Przyrodniczym. Zdała egzamin czeladniczy na Akademii Technik Fryzjerskich we Wrocławiu, co wykorzystuje w swojej niezwykłej pracy społecznej i charytatywnej. Zaczęła ją w Klinice Przylądek Nadziei, poproszona o obcięcie włosów 8-letniej dziewczynce, która czekała na operację. Jak mówi, było to trudne doświadczenie, ale wymyśliła, co z takim obciążeniem i odpowiedzialnością można zrobić.
Co jakiś czas dostaje SMS z imieniem dziecka, które czeka na zmianę fryzury, często udaje się w tym celu do domu chorego i tam wykonuje to zadanie charytatywnie. Ale przede wszystkim zainicjowała znakomitą akcję, do której włączyło się ofiarnie wielu wrocławian – ścinanie włosów na Rynku. Robią to i fryzury układają zawodowi fryzjerzy, natomiast pozyskane włosy zostają przekazane w celu wykonania z nich peruk dla chorych onkologicznie.
Po przykrym doświadczeniu, którego była świadkiem w klinice ginekologicznej, gdy młoda mama, której przy porodzie zmarło dziecko, nie miała w co je owinąć, by zostało godnie pochowane, pani Anna podjęła się kolejnego niesamowitego działania. Od tamtego czasu szyje malutkie rożki dla niemowląt i przekazuje je nieodpłatnie Klinice Ginekologiczno-Położniczej. By w razie podobnych tragicznych zdarzeń, zmarłe maleństwo owinąć taką niesamowitą „szatką” na jego ostatnią drogę.
Ksiądz Paweł Bujak
Salezjanin, który święcenia kapłańskie odebrał przed ćwierćwieczem w Krakowie, skąd przyjechał do Wrocławia i rozpoczął pracę proboszcza w Kościele Chrystusa Króla przy ul. Zachodniej (2006). Następnie został proboszczem w parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego przy placu Grunwaldzkim 3. Tam stworzył od podstaw w zrujnowanej części klasztoru Oratorium wg idei ks. Jana Bosko – który gromadził sieroty, a także młodych robotników i oferował im dom i wykształcenie.
Oratorium ks. Bujaka to „Ziemba” – świetlica środowiskowa dla dzieci z problemami z rodzin o niskim statusie społecznym. Działa już 11 lat. Tam młodzież szkolna i dzieci z osiedla Plac Grunwaldzki mogą spędzać wspólnie czas, rozwijać talenty, uzyskać pomoc wychowawczą i socjalną. Dzięki wielu inicjatywom, jak półkolonie letnie i zimowe, wyjścia kulturalne do kina czy teatru, zajęcia integracyjne i sportowe, organizacja Dnia Dziecka, mikołajek czy spotkań opłatkowych, dzieci rozwijają się lepiej.
„Ziemba” daje też możliwość eliminowania patologicznych zachowań, zapewnia przede wszystkim dzieciom poczucie bezpieczeństwa. Ksiądz Bujak zjednywał sobie serca sponsorów i też starszych mieszkańców, odwiedzając ich w domach. Bardzo troszczył się o najstarsza mieszkankę Wrocławia, zmarłą w 110. roku życia Marię Olszowską. Jest autorem wydanej właśnie książeczki „Zamyślenia eucharystyczne”.
Dyplomy Uznania TMW
Restauracja Letnia
Za organizowanie Wigilii dla ubogich i działalność społeczną na rzecz wrocławskich seniorów – w ramach Przystanku Zoo. Dyplom odebrał właściciel restauracji Roman Zieliński.
Oratorium – świetlica „Ziemba”
Za stworzenie możliwości spędzania wolnego czasu i rozwoju talentów dzieci i młodzieży z osiedla Plac Grunwaldzki – na ręce jej założyciela ks. Pawła Bujaka.
