Festiwalowy tydzień przeleciał bardzo szybko. Niektórzy jego uczestnicy – a wśród nich stali bywalcy narzekali nawet, że już czują niedosyt i zapewniali, że stawią się ponownie w kolejce po bezpłatne wejściówki z okazji kolejnych edycji. Mając w pamięci dzień otwarcia 1. FAF im. Tadeusza Szymkowa i 14. FRF, w czwartek, 12 sierpnia przybyli na uroczysty finał do Centrum Kongresowego Hali Stulecia, żeby m.in. poznać laureatów nagród – za najlepszą reżyserię i najlepsze role filmowe w sezonie 2020/2021.
Galę poprowadzili Anna Dereszowska i Robert Gonera
Sanitarne obostrzenia sprawiły, że w licząca 1000 miejsc sala Centrum Kongresowego mogła być wypełniona w 70 proc., za to publiczność wypełniła widownię po brzegi
Grand Prix 14. FRF – Złoty Dzik za „25 lat niewinności”
– Mieliśmy twardy orzech do zgryzienia, bo było pięć bardzo dobrych filmów. Wszystkie nam się podobały – powiedział Janusz Majewski, przewodniczący jury (w jego składzie byli również Sylwester Chęciński i Feliks Falk), które decydowało o przyznaniu nagrody za najlepszą reżyserię na 14. Festiwalu Reżyserii Filmowej we Wrocławiu. – Musieliśmy jednak oddzielić wrażenia, emocje, które czerpaliśmy z ekranu, od reżyserskiej roboty, od tego fachu. Wierzymy, że wyróżniamy kogoś, kto już wykazał się taką wiedzą i talentem reżyserskim, że w przyszłości również będzie robił dobre filmy. Nagrodziliśmy Jana Holoubka – ogłosił Janusz Majewski, a kilkusetosobowa festiwalowa publiczność przyjęła ten werdykt dużym aplauzem.
Jan Holoubek za „25 lat niewinności” zebrał już wiele nagród i słów uznania, zarówno wśród ludzi z branży, jak i widzów, którzy mieli okazję obejrzeć nie tylko nakręconą w 2020 r. fabułę, ale i powstały rok później na jej bazie czteroodcinkowy serial, pokazywany na platformie player.pl pt. „25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy”. Opowieść o życiu młodego mężczyzny, niesłusznie skazanego na 25 lat więzienia za zbrodnię, której nie popełnił, wzbudza ciągle duże emocje, mimo że znamy finał tej niesłychanej historii także z codziennych doniesień. Wiele osób śledzi bowiem na bieżąco losy prawdziwego Tomka Komendy, który gruntownie przewartościował swoje życie i stara się jak najlepiej nadrobić stracony za kratami okrutny czas.
– Szczególnie miło jest mi dlatego, że nasz film powstał w dużej mierze we Wrocławiu i opowiada historię „wrocławską” – mówił po odebraniu nagrody Jan Holoubek, dziękując również bliskim Tomasza Komendy za możliwość „wejścia w ich życie” z kamerą filmową: – To także dla nich nagroda – podkreślił reżyser. Na zdjęciu z przewodniczącym jury – Januszem Majewskim.
Warto dodać, że Jan Holoubek na tyle „pokochał” Wrocław, że realizuje tutaj już kolejny film – ponownie o ważnych, dramatycznych wydarzeniach, czyli powodzi roku 1997, która zalała miasto i okolice.
Czytaj: Netflix ogłosił obsadę serialu „Wielka woda”, który powstaje we Wrocławiu
Dzieło filmowe Holoubka, które stworzył na podstawie scenariusza Andrzeja Gołdy, kilkanaście razy było już nominowane do wielu prestiżowych wyróżnień. Dziesięć nagród – a od teraz już jedenaście, licząc zdobytego we Wrocławiu Złotego Dzika za reżyserię – jego film w różnych kategoriach otrzymał. Są wśród nich m.in. Orły 2021 za najlepszą główną rolę kobiecą dla Agaty Kuleszy, za najlepszą główną rolę męską dla Piotra Trojana, najlepszą drugoplanową rolę męską dla Jana Frycza, za najlepszy montaż (Liliana Gałązka i Mirela Zawiszewska) i charakteryzację (Rafał Listopad), a sam Holoubek otrzymał Orły za reżyserię i jako „odkrycie roku”.
Złote Szczeniaki dla najlepszych aktorów
Oceniało ich jury w składzie Anna Seniuk, Robert Gonera i Zbigniew Waleryś (przewodniczący), który podczas gali poinformował (fot. powyżej), że:
- Złotego Szczeniaka za drugoplanową rolę kobiecą otrzymuje Kinga Preis – za występ w filmie „Jak najdalej stąd” w reż. Piotra Domalewskiego – za arcyciekawą postać kobiety wewnętrznie samotnej (laureatka nie mogła osobiście odebrać nagrody)
Laureatki Złotych Szczeniaków – Kinga Preis i Zofia Safiej w filmie „Jak najdalej stąd”, mat. prasowe
- Złoty Szczeniak za główną rolę kobiecą trafił do Zofii Safiej („Jak najdalej stąd”, reż. Piotr Domalewski) – za stworzenie kreacji pełnej aktorskiej dojrzałości
– Bardzo sobie cenię poczucie, że jestem chciana, tym bardziej przez środowisko, którego częścią mam nadzieję kiedyś być, albo może już jestem... – powiedziała m.in. młoda aktorka po odebraniu nagrody, którą wręczyli jej Janusz Majewski i dyrektor festiwalu Stanisław Dzierniejko.
- Złoty Szczeniak za drugoplanową rolę męską otrzymuje Tomasz Włosok („Jak zostałem gangsterem. Historia prawdziwa” w reż. Macieja Kawulskiego) – za rolę pełną żywiołu i prawdy aktorskiej
– Jest mi bardzo miło, że mogłem dołączyć do grona Złotych Szczeniaków – powiedział Tomasz Włosok, który nagrał swoją wypowiedź dla gości festiwalu, nie mogąc osobiście w nim uczestniczyć.
- Złotego Szczeniaka za główną rolę męską otrzymuje Piotr Trojan, który wystąpił w filmie „25 lat niewinności” w reż. Jana Holoubka – za wykreowanie niezwykłego portretu człowieka odrzuconego
– To niezwykle miłe dostać nagrodę aktorską od tak wybitnych aktorów – powiedział, dziękując za nagrodę laureat Złotego Szczeniaka.
Platynowy Szczeniak dla Andrzeja Chyry
To jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich aktorów średniego pokolenia, niezawodny w rolach charakterystycznych, nieraz „mało sympatycznych” bohaterów, których potrafi jednak doskonale „ograć” dzięki nietuzinkowemu warsztatowi aktorskiemu, a także umiejętnościom reżyserskim. Andrzej Chyra jest bowiem nie tylko absolwentem Wydziału Aktorskiego (1987), ale także Wydziału Reżyserii (1994).
Andrzej Chyra na wrocławskim festiwalu
Swój debiut filmowy miał na planie „Kolejności uczuć” w reż. Radosława Piwowarskiego. Wielką popularność przyniosły mu jednak role w „Długu” Krzysztofa Krauzego (nagroda aktorska w Gdyni oraz Złoty Orzeł), „Symetrii” Konrada Niewolskiego czy „Komorniku” Feliksa Falka (Złoty Orzeł na FPFF w Gdyni oraz Złoty Lew).
Artysta znany jest także ze swojej wrażliwości na sprawy polskiej kultury, krytycznego stosunku do coraz częściej deprecjonowanego w naszym kraju pozycji i znaczenia sztuki i jej twórców. Dał temu wyraz także 12 sierpnia, odbierając Platynowego Szczeniaka za wybitne osiągnięcia w aktorstwie filmowym, za co został nagrodzony owacją na stojąco.
– Chciałbym podziękować reżyserom, którzy mnie angażowali, i może jeszcze zaangażują, scenarzystom, którzy napisali te historie, operatorom, którzy sfotografowali mnie i moich kolegów aktorów, bez których partnerstwa to by się nie udało. Dziękuję charakteryzatorom i kostiumografom – wymieniał m.in. wszystkich, którzy mają wpływ na tworzone przez niego filmowe postaci Andrzej Chyra. – Aktorzy mają za zadanie przede wszystkim grać, ale odgrywają również inną rolę. W czasach „komuny” byli tymi, którzy dodawali nam otuchy i odwagi swoją postawą, zaangażowaniem, często ryzykując swoimi karierami. Dzisiaj żyjemy w czasach, które w sposób bardzo niemiły przypominają mi tamte czasy... Dlatego apeluję do aktorów, którzy mają wiele osiągnięć, ale i do tych młodych, aby dawali temu wyraz, gdzie tylko to możliwe, jakie jest ich widzenie rzeczywistości... – podkreślił m.in. w swoim wystąpieniu laureat Platynowego Szczeniaka.
Premiera Nagrody Specjalnej im. Piotra Machalicy
– W ubiegłym roku odbierał nagrodę Kryształowego Dzika za twórczą współpracę aktora z reżyserem. Był znakomitym aktorem, ale także świetnym piosenkarzem. Wielokrotnie widzieliśmy go we Wrocławiu, m.in. na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej. Jego przedwczesna śmierć pozostawiła niezabliźnioną jeszcze wielką wyrwę w sercach jego przyjaciół.
Stanisław Dzierniejko, dyrektor festiwalu, postanowił uczcić jego pamięć w sposób szczególny – Nagrodą Specjalną im. Piotra Machalicy – tak Robert Gonera wyjaśnił genezę powstania nowej nagrody dla aktora śpiewającego na wrocławskim festiwalu, która po raz pierwszy została wręczona 12 sierpnia. Jej laureatką została gospodyni gali – Anna Dereszowska.
– To wielkie dla mnie wyróżnienie, tym bardziej że to pierwsza edycja tej nagrody imienia Piotra, z którym miałam okazję grać w teatrze jedną z jego ostatnich ról – powiedziała laureatka Nagrody Specjalnej im. Piotra Machalicy, a potem zaśpiewała. Zwieńczeniem festiwalu był bowiem jej recital, złożony w większości z utworów pochodzących z polskich filmów przedwojennych. Towarzyszyli artystce: Urszula Borkowska – piano, aranżacje, Marcin „Słoma” Słomiński – perkusja i Wojciech Gumiński – kontrabas
Za rok ponownie we Wrocławiu!
Pandemia znów połączyła oba festiwale – Aktorstwa Filmowego im. Tadeusza Szymkowa i Reżyserii Filmowej. Ale jak mówi dyrektor obu wydarzeń Stanisław Dzierniejko – nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło – bowiem wspólne spotkania aktorów i reżyserów przyniosły obiecujące efekty. We Wrocławiu. Bystrzycy Kłodzkiej i Siechnicach – w salach projekcyjnych, a także w miejscach spotkań z twórcami i na warsztatach pojawiło się łącznie w ciągu kilku dni ok. dziewięciu tysięcy widzów. – Poczytuję to za duży sukces – podkreśla dyrektor Dzierniejko.
Szef festiwalu podziękował także wszystkim przyjaciołom i wspierającym oba wydarzenia filmowe, wręczając im srebrne odznaki Przyjaciela Aktorstwa Filmowego, którą otrzymała m.in. Dorota Feliks, dyrektor Wrocławskiego Centrum Rozwoju Społecznego
W przyszłym roku ma już być „normalnie”, czyli Festiwal Reżyserii Filmowej odbędzie się w czerwcu, a Festiwal Aktorstwa Filmowego w październiku, oczywiście we Wrocławiu.
Zdjęcia: www.wroclaw.pl
