Tosca

Giacomo Puccini, otwierając Toską wiek dwudziesty, swoim ówcześnie niespotykanym, wyjątkowym językiem muzycznym i na wskroś werystycznym przekazem, uczynił operę bliższą ludzi. Chociaż bliższa to ona już była jakieś pięćdziesiąt lat wcześniej, choćby za sprawą Traviaty Giuseppe Verdiego, lecz tam owa bliższość opierała się głównie na libretcie.

Tutaj jest coś więcej, oprócz libretta mamy emocjonalną partyturę, która maluje nam w głowie obraz rzymskiego kościóła Sant'Andrea della Valle z obrazem markizy Attavanti, pałac Scarpii czy dziedziniec Zamku Świętego Anioła. Dzieło, którego premiera odbyła się 121 lat temu (14.01.1900 r.), jest w swej istocie niezwykle realistyczne. Emocje i czucia, które są obecne w partii Florii Toski oraz malarza Mario Cavaradossiego, udzielają się publiczności. Niezwykle zwarta akcja (muzycznie i teatralnie) przenosi nas do Rzymu 1800 roku.

To właśnie tam - na dziedzińcu Zamku Świętego Anioła - jesteśmy świadkami intrygi, która z miłości przeradza się w tragedię.