Można spodziewać się pełnej widowni, zwłaszcza że w stolicy Dolnego Śląska Ewa Podleś ma swoich zagorzałych fanów. Kiedy w 1998 roku w ramach festiwalu Wratislavia Cantans zaśpiewała absolutnie unikatowy koncert arii z oper Gioacchino Rossiniego publiczność dosłownie oszalała. Niesłychany entuzjazm słychać na krążku, jaki został potem wydany, a płyta opublikowana pod szyldem festiwalu okazała się jednym z największych sukcesów komercyjnych tej serii.
Podczas występu Ewa Podleś zaśpiewa, rzecz jasna, arię z opery Rossiniego (w tym przypadku męską z „Cyrusa w Babilonii albo Upadku Baltazara”), ale tym razem jej repertuar będzie znacznie bogatszy i rozpięty pomiędzy wczesnym klasycyzmem („Orfeusz i Eurydyka” Glucka) a muzyką XX wieku (partia w kantacie „Aleksander Newski” Sergiusza Prokofiewa). Pomiędzy są jednak aria włoskiego bela canta („Lukrecja Borgia” Donizettiego) i dwie arie, w których Ewa Podleś się wręcz wyspecjalizowała.
Ciecę z „La Giocondy” Amilcare Ponchiellego śpiewała kilka lat temu na scenie Metropolitan Opera, zaś o cygance Azucenie z „Trubadura” Verdiego mówi, że jest odpowiednia dla tego okresu w jej życiu i dojrzałego wieku. –Teraz nie bardzo już mogę wykonywać partie rycerzy, nastał więc czas na stare czarownice, wredne macochy, kobiety nawiedzone-żartowała śpiewaczka podczas konferencji prasowej w Operze Wrocławskiej.-Najważniejsze, aby te role były przygotowane na najwyższym poziomie, ale trzeba zabiegać, aby ciągle pozostawać w dobrej kondycji wokalnej- podkreślała Ewa Podleś.
Wybór utworów jednoznacznie wskazuje na to, że mamy do czynienia z artystką absolutnie wyjątkową, ambitną, konsekwentną i ceniącą wokalną dyscyplinę ponad popisy technicznej sprawności. Każdy, kto miał okazję słuchać głosu Ewy Podleś doskonale wie, że jej niezwykle rzadki kontralt jest skarbem. Brigitte Cormier, autorka książki poświęconej polskiej artystce nadała jej wiele znaczący tytuł „Contralto assoluto” nawiązując, być może, do tytułu „Primadonna assoluta”, jaki niegdyś nadano Marii Callas. –Nie czytałam tej książki-opowiadała Ewa Podleś.- Wcześniej czytałam brudnopis-przyznała.
Przed laty w polską śpiewaczkę wpatrzona była młodziutka i rozpoczynająca wówczas karierę Cecilia Bartoli. Włoszka wybrała drogę artystyczną w blasku jupiterów i repertuarze, w którym może dać upust swojemu wielkiemu muzycznemu temperamentowi. Ewa Podleś pozostała wierna własnym decyzjom repertuarowym. Dzięki temu, nawet dziś w dojrzałym wieku jej występy są niezwykłym wydarzeniem, a krytycy piszą o niezrównanej wciąż sile oddziaływania. –Jestem zwierzęciem scenicznym, zawsze staram się coś kreować-podkreślała. –W jednej z recenzji krytyk napisał, że nie ma małych ról dla Podleś, a prawda jest taka, że zawsze staram się wynaleźć coś w każdej roli, nie tylko ją odśpiewać, stworzyć atmosferę.
W Metropolitan Opera każde jej pojawienie się w konkretnych produkcjach jest skrzętnie odnotowywane, publiczność wciąż zachwyca się jej niezwykłej urody głosem, ale ona sama przyznała, że nie ma dla niej znaczenia, czy śpiewa w Nowym Jorku czy w Nowym Targu.-Kiedy mój mąż zachwycał się w Metropolitan Opera: „Jak pomyślę, kto tu był i śpiewał” odparłam „Teraz ja śpiewam”- żartowała Ewa Podleś.
Wrocławscy melomani o jego sile, skali i barwie przekonają się 8 września. Orkiestrę Opery Wrocławskiej poprowadzi Wojciech Michniewski, partner życiowy Ewy Podleś, najbliższy jej dyrygent, z którym najchętniej pracuje. Początek recitalu o godzinie 19.00. Bilety kosztują 100-300 zł.
